Een diepe zucht van opluchting slaken we als we even later in rustiger en dieper water varen.Eigenlijk hadden we hiermee rekening moeten houden, het zeegat van Wangerooge staat weliswaar bekend als voldoende diep maar in een extreme situatie welke tijdens een springtij kan voorkomen kan er een dergelijk zee ontstaan.We zien dan ook af van onze mogelijke plannen om verder over zee te gaan. Het zeegat van Norderney staat juist bekend om zijn vele zandbanken en één zo’n ervaring is meer dan voldoende. Als we de volgende dag voor een deel de zelfde route terugvaren naar de Jade is het water nog onrustig, maar eris geen branding meer. Ook de wind is geheel gaan liggen. Met de vloed mee maken we een enorme snelheid van ruim 8 mijl  per uur richting Wilhelmshaven. De mast die we overeind hadden gezet moest hier weer naar beneden omdat het Ems-Jade kanaal lage bruggen kent. We verliezen die dag een hoop tijd omdat de brug en sluisbediening maar beperkt is en de sluis en brugwachters gemiddeld 2 uur met je onderweg zijn om alle bruggen te openen.
Bij de eerste sluis wordt onze frustratietolerantie fors op de proef gesteld. Na een uur wachten zien we de sluiswachter op een ?ets aankomen, we staan onmiddellijk klaar om in te varen. Maar de man blijft een half uur rommelen in zijn kantoortje sluit dan de boel af en verdwijnt met een laatste mededeling dat we morgen om 8 uur de eerste zijn. Na een uur wandelen en flink tegen mezelf vloeken zakt de opwinding enigszins en 's avonds doe ik nog een lang uitgestelde lastige klus aan de mast. De tevredenheid dat dit lukt brengt het humeur weer in evenwicht.De zon schijnt, diverse sluisjes worden genomen en met een kleine traktatie zijn de brug en sluiswachters tevreden en lijken ze met veel plezier het nodige werk voor ons te verrichten. Ook de stad Emden aan het eind van dit kanaal ziet er aantrekkelijk uit, maar ook hier varen we snel doorheen de Eems op voorbij het douanekantoor naar Delfzijl. Daar weer een douanekantoor waar we ons niet aan storen en de ambtenaren blijkbaar niet aan ons. Want we kunnen gewoon doorvaren naar Groningen het van Starkenborgkanaal op tot aan Aduard. Vermoeid maar blij dat het ons toch gaat lukken om nog op tijd thuis te zijn. Tenminste!!! De volgende dag kunnen we niet eerder varen dan 10 uur vanwege zeer dichte mist, en wordt het weer een latertje en komen we 's avonds om 10 uur aan in Lemmer. Met het IJsselmeer voor ons, een waterig zonnetje en pittige wind, kunnen we zowaar zeilen.