2019 2e trip

Maandag 8 juli Jan en Simon (onze zoon) gaan met een wagen boordevol spullen richting Lelystad, José blijft nog thuis om te wachten op de bezorging van de nieuwe sprayhood. Aan het eind van de dag zit die erop en nemen we rust voor de volgende dag. We hebben de NW tegen omdat we richting de Waddenzee willen, we gaan bij Lelystad door de Houtribsluis en kunnen daarna het zeil hijsen. De wind is lekker pittig en met gezwinde spoed gaan we naar de Friesche wal halverwege Stavoren Lemmer en gaan overstag om op hoogte van Stavoren uit te komen. Het overstag gaan met deze multihull is een peuleschil in vergelijking met onze vorige boot catamaran Prout Event, en kunnen we al redelijk snel weer overstag om direct naar de sluis van Stavoren te zeilen. Het is frisjes maar de zon schijnt, we vinden (weer) een plek achter de Koebrug lekker dicht bij het centrum en de supermarkt.

Woensdag, bewolkt en flinke wind, tijd genoeg om richting Vlieland te gaan maar bij Makkum twijfelen we, het is niet echt aangenaam weer en het zeilpak van José heeft z'n beste tijd gehad. Dan maar naar Makkum, in de watersportwinkel slagen we goed in de aanschaf van een nieuw pak, met deze goede uitrusting maken we los van de steiger en gaan alsnog richting Vlieland. Bij de sluis in Kornwerderzand zit het (weer) niet mee, van de sluismeester krijgen we geen duidelijkheid welke sluis wordt bediend, dat kan hij nog niet zeggen en gaan we richting de kleine sluis waar al een paar schepen liggen te wachten. We kunnen er in maar door de breedte van ons moeten er diverse buiten blijven. Geen nood want het blijkt dat beroepsvaart in de grote sluis is aangekomen en toen die er uit was konden de overigen naar de grote sluis. Wij waren al snel door de sluis heen maar zoals Jan al vreesde wachten op de overigen die nog maar net de grote sluis invaren. Tijd om de drijver vast uit te draaien maar dat lukt niet omdat we niet goed opgelet hebben en er een touw van een stootwil klem tussen het mechaniek is gaan zitten. Gelukkig lukt Simon het met een scherp mes stukje bij beetje weg te snijden en komt de boel weer vrij. Dat is wel een puntje, je moet heel goed opletten en vrij veel handelingen verichten om de drijvers in of uit te draaien, als je daarin iet over het hoofd ziet dan heb je direct problemen. In de handleiding lezen we ook dat het soms niet lukt om uit te draaien als het systeem op een dood punt blijft hangen en moet je dan tussen de railing door met je voet tegen de drijver aan duwen. Dit gaf ook enige geruststelling omdat we aanvankelijk dachten dat het systeem niet goed functioneerde. 

Na de sluis met nog steeds een pittige wind halen we de 10 knopen maar op het Zuidoostrak gaat het eigenlijk te hard en we weten inmiddels dat wanneer het roerblad vanwege de ondiepte omhoog komt, de boot moeilijk bij zo'n wind in het gareel is te houden. Een korte tijd is het nog heftig sturen maar de vaargeul komt vlak voor een bocht nagenoeg in de wind te liggen en daar lukt het ons om het zeil te reven. Dat geeft rust en nog steeds met een flinke snelheid gaan we naar Vlieland en genieten van het op en top zeilen. Ondanks dat we voor Vlieland nog een slag moeten maken komen we uit op 3 boeien van de haven waar we tegen de stroom in moeten motoren. s'Avonds doen we ons tegoed aan een heerlijke mossel maaltijd, die hebben we wel verdiend.

Donderdag morgen 11 juli al vroeg zijn we paraat en willen we langs Terschelling naar Ameland zeilen. Ondanks dat het laag water is, komen we gemakkelijk door het Schuitengaat en wij zijn niet de enige, het is er druk vooral de charter klippers etc. beginnen ook hun nieuwe dag. Voorbij Terschelling varen we tussen de hoge banken in diep genoeg water, dit is wel het summum van wadvaren, de ondipetes vlakbij, aan de andere kant van de zandvlakte de Westmeep en wij met een lekkere snelheid richting het wantij van het Oosterom, de Riepel komen we maar net over al schurend over het zand, het wantij van de Oosterom is nog niet diep genoeg voor ons minimum van 45 cm, Na ruim een half uur lukt het wel en zijn we de eerste van inmiddels zo'n 10 schepen die ook liggen te wachten, die verder kunnen zeilen. En daarmee ook bijtijds op Ameland aan te komen waar er voldoende plaats is voor ons mits we onze beide drijvers indraaien. Dat scheelt ook aanzienlijk in de kosten. 

2019 2e trip2

Vrijdag moeten we eigenlijk wachten tot het middaguur om onze reis naar Lauwersoog te vervolgen, het is inmiddels vrij aardig weer en een rustige wind, we vertrekken. Op het wantij zijn er plaatsen waar het moeizaam gaat maar echt stil komen te liggen is er niet bij. We genieten van de rust om alleen op de fok dit traject af te leggen. Op de Zoutkamperlaag, het diepe water, hebben we de stroom nog mee en geen zin meer om het grootzeil te hijsen. Er is plaats genoeg in de buitenhaven van Lauwersoog en trakteren we ons zelf op een lekkere vismaaltijd bij Schierzicht. Zaterdag zeilen we een korte trip, hoog aan de wind met vol tuig naar Schiermonnikoog om daar droog te vallen, om de onderkant schoon te maken en te poetsen. In de modder niet echt een leuk karwei, de hoop was dat we meer stevigheid zouden hebben maar het was gewoon dikke blubber. Het merendeel van de bemanning ligt liever in een haven met voorzieningen en gaan we tegen de avond met wassend water alleen op de fok via het Brakzand weer terug naar Lauwersoog.

Zondag is het somber weer, het binneland in via Dokkum, Leeuwarden tec. trekt niet, we willen zeilen en dat gaat heel goed met een pittige wind, en een koers hoog aan de wind zijn we weer bij de wantijen naar Ameland. Daar gaat het grootzeil naar beneden en is het goed hanteerbaar om de ondieptes alleen op de fok te nemen en varen we desondanks minstens 5 knopen met uitschieters naar 6 a 6.5. Snel genoeg om vroegtijdig in Ameland aan te komen waar volop ruimte is in de haven. We hebben de hele middag nog en gaan het eiland met de bus verkennen, die midden door de dorpjes Ballum en Hollum gaat, bij het eindpunt net voorbij de vuurtoren met uitzicht op het Westgat en Bornrif stappen we uit en wandelen we eerst langs het strand daarna door de duinen en het bos terug naar een bushalte halverwege om terug te keren naar Nes. We hadden daar al iets gezien van een Chinees restaurant, het zag er zeer verzorgd uit met een open keuken en prima bediening de gerechten zijn vrij mild van smaak maar krakend vers en mede daardoor erg lekker.

Maandag wisselend bewolkt en een matige wind, via het Molenrak is de ingang naar de Kromme Balg net bezeild al pikken we net een stukje ondiepte mee maar dat is voor ons nu geen probleem, de stroom staat in het Borndiep al stevig tegen en zien we een aantal schepen gedwongen de motor te starten omdat de wind en tegen staat en niet voldoende is. Wij gaan in de Kromme Balg lekker met de stroom mee en kunnen met het grootste deel van de wantijen vol zeil houden. Het Kimstergat is dan wel te ondiep om met het roer naar beneden te zeilen maar de wind staat achter en is nog net hanteerbaar. In het diepere deel naar Harlingen is het weer optimaal zeilen. Daarover nog een kort filmpje:

urkWe zeilen Harlingen voorbij, het is inmiddels vrij druk op het water maar we hebben een keer geluk in Kornwerd we zijn net op tijd om de sluis te halen, zowel de kleine als de grote staan voor ons open. Zonder problemen kunnen we met volle breedte in de grote sluis, en kunnen daarna al vlot richting Workum. Voor de vernadering is een haven waar we niet zoveel komen, net voor de sluis in het kommetje vinden we een prima plek. We zijn nog vroeg genoeg om naar het centrum te wandelen een terrasje te pikken en boodschappen te doen. Inmiddels heeft Jan contact gehad met zijn broer Gerrit die het wel ziet zitten om een dagje mee te varen. Omdat de afstand vanaf het station Workum vrij groot is spreken we af in Stavoren dan lig je bijna naast het station.s'morgens staat er nog een aardige wind en zzeilen we vlot richting de Kreupel waar we lunchen. Daarna is het doel Ketelhaven maar de wind is al afnemend en zijn we niet meer voor 16 uur bij de Ketelbrug en wijken we daarom uit naar Urk. Tot onze verbazing is het daar erg druk, tot nu toe hebben we geen moeite gehad in de andere havens en nu is het zoeken naar een plekje. Gerrit kent de situatie in Urk en liggen we aan het eind van een rij boxen aan de kade, een prima plek.Mieke zijn vrouw is dan al onderweg met zakken vol heerlijke Chinees met z'n zessen kunnen we net rond te tafel en genieten wen van de maaltijd. Daarna nemen we afscheid van de familie en weten we dan al dat we de volgende dag - woensdag op de motor, bij gebrek aan wind, naar Lelystad gaan. De afstand is niet groot, de sluizen nemen wel enige tijd in beslag maar s'middags zijn we onderweg naar huis.

Ter afsluiting nog een laatste video.

<----Maidentrip

2019 maidentrip

Eindelijk is het dan zover, na de zeer moeizaam verlopen voorgeschiedenis om de boot in lelystad te krijgen varen we vol goede moed weg op donderdag 20 juni. Het is somber weer met dreigende onweerswolken en een stevige wind uit het zuidwesten. Dus niet zo aangenaam en we kiezen ervoor om een reef te leggen. Geen overbodige luxe want we gaan met zo'n 10 knopen richting Enkhuizen en onderweg ontdekkend wat wel, niet of anders werkt dan we gewend zijn. In de noordersluis missen we een middenbolder, waar je zo makkelijk aan de glijpaal kun afmeren, met een zelf bedacht alternatief lukt het wel maar niet echt ontspannen. De sluis in Enkhuizen gaat min of meer redelijk, we hebben nog niet echt de ervaring om dit probleemloss te laten verlopen. Omdat we nog voldoende tijd over hebben zetten we door naar Stavoren waar we in anderhalf uur naar toe varen, het sluizen verloopt hier goed, inmiddels hebben we er ook voor gekozen om bij de sluizen tenminste 1 drijver naar binnen te draaien dat geeft José meer houvast om af te meren. Het bedienen van de motor laat ze lieven over aan Jan.

stavorenWe vinden een mooi plekje achter de Koebrug vlakbij de Coop supermarkt en de zon gaat schijnen. Er lijken allerlei festiviteiten in aantocht, de havenmeester weet ons te vertellen dat over 2 dagen Maarten v.d. Weijde voorbij komt zwemmen om zijn eigen, bijna onmenselijke,  opdracht om de 11 steden zwemmend te doen te voltooien. Ook al komt hij langs onze boot gezwommen, de volgende ochtend vertrekken we richting Makkum, binnen 2 uur meren we daar af en leggen ons toe op allerlei klusjes die nog moeten gebeuren. De lijst is lang maar we kunnen heel wat wegstrepen. We verheuhen ons op de volgende dag naar het wad, al vroeg zijn we bij de sluis en meren vrij gemakkelijk af, tot dat de sluismeester ons maant verder naar voren te gaan want er komen nog meer schepen aan dan wij verwacht hadden. Met wat duw en trekwerk lukt dat uiteindelijk maar wel heel lastig met een stevige wind op de kont.

josewadOp het wad ervaren we de voordelen van het zeilen met zo'n boot, met z'n 45 cm diepgang met opgetrokken zwaard en roer, zijn er maar weinig plekken waar we niet overheen komen. Opnieuw een stevige wind en een lekker zonnetje  gaat het hard, niet gereefd door het mooie weer zie je dan minder snel problemen. De wind die inmiddels richting het noorden draait maakt een tocht via het Inschot niet bezeild, dus gaan we na het gasstation rechtuit buiten de vaargeul op Vleiland af. Geen probleem maar we zien toch een ondiepte over het hoofd, met een klap breekt de borging van de neerhouder van het roer eruit, nog nooit eerder zoiets mee gemaakt en schatten we dit in als onze eerste schade. Achteraf bleek dit eenvoudig te herstellen, ook bleek daarna de boot heel moeilijk te besturen zeker met die pittige wind, roer misschien defect?? Nee na zo'n ondiepte moet je en het zwaard weer naar beneden draaien en het roerblad naar beneden trekken dan kun je weer koers houden. Dit als voorbeeld hoe het wennen is om met zo'n boot te zeilen. In het algemeen ervaren we nogal behoorlijk wat roerdruk en zijn we er nog niet achter wat we daar aan kunnen doen. Reven werkt natuurlijk wel maar als je met windkracht 3 rustig kunt varen en blij bent met vlagen van ruim 4 dan staan we te popelen om te reven, terwijl bij een windkracht van ruim 4 de druk behoorlijk groot wordt.

vlielandHaven van Vlieland we draaien voor de haven beide drijvers naar binnen en zijn dan nog 3.10 meter breed, dus geen enkele probleem om in een box af te meren en het scheelt minstens € 20,- liggeld. We blijven wat uitrusten in de haven en wandelen over de dijken omdat voor de volgende dag zondag 21 juni oosten wind is voorspelt is dat niet gunstig om naar Ameland te komen wel voor de maandag waar een zuidoosten wiind is voorspelt. We zeilen gewoon terug naar Makkum, ervaring opdoen en lekker zeilen dat is nu belangrijk. Al is het gedoe bij de sluis Kornwerderzand beslist niet aantrekkelijk. Er zijn steeds teveel schepen tegelijkertijd, ook al zijn we vroeg, de chartervaart heeft voorrang en die verdienen aan het eind van het schooljaar volop de kost met duitse jongeren. Maar we komen erdoor en de volgende dag weer door de sluis en dan opweg naar Ameland met nog steeds mooi weer en een stevige wind, we bruisen in no time langs Harlingen naar het wantij van het Kimstergat. We zijn zo vroeg dat het ondiepste deel nog droog ligt, dus voor het eerst het anker uit dat goed houdt, na ruim 1.5. uur kunnen we verder, eerst voorzichtig op de motor daarna op de fok. Dd geultjes daar zijn zeer kronkelig en hebben we geen zin om met vol tuig die te volgen. We hebben nog geen kaarten aan boord en doen alles op basis van ons geheugen, dan zitten we er een paar keer naast en is het zoeken naar een volgende boei. Toch lukt het ons om in de haven van Ameland af te meren, en hebben daar direct een kaart met App gekocht en terugkijkend gezien waar we nogal buiten de route zaten. 

Volgende dag opnieuw oostenwind en is Lauwersoog niet bezeild, dan maar terug richting het westen misschien droogvallen bij Terschelling. droogvallenDe weinige wind die er 's morgens is verdwijnt geheel, het wordt erg warm en dobberen we wat tegn de beginnende stroom in en komen nauwelijk vooruit. We zijn dan vlakbij de afslag naar het wantij en krijgen daar de stroom mee en af en toe een beetje wind, we voelen ervoor om over de waardgronden te gaan, een niet beboeide route die mogelijk deels over verboden gebied gaat. Op internet wordt wel melding gemaakt van een nieuwe oplossing waar de wadden vereniging blij mee is maar niet echt uitsluitsel mag het nu. Onze kaart geeft bij bijzonderheden aan dat het mag 3 voor hoog water tot 2 uur na hoogwater, dat is wat we graag lezen en gaan we ervoor. Met het tablet in de handkoersen we door smalle en kronkelige geultjes zonder boeien en hebben we de wereld voor ons alleen. Uiteindelijk gaat de wind geheel liggen en hebben we nog een mijl of 8 te gaan, dan maar op de motor naar het "groene strand" bij Terschelling droog vallen, we gaan ver van het dorp liggen zodat we minder last hebben van de golven van de veerboten, maar nu het Schuitengat ook een goede doorgang is racen er diverse boten daaarheen met alsnog enrustig liggen voor ons als we nog drijven. Laag water is laat in de avond en liggen we dan stevig op het zand en kunnen rustig slapen, ook wel verdiend want zo'n boot op het droge kun je heel goed schoonmaken en poetsen. droogvallen2Woensdagmorgen, het is koud en mistig maar we moeten toch nog wachten op voldoende water om weer naar Makkum te zeilen, aanvankelijk met een matige wind maar na verloop een stevige wind. We hangen aan het roer om koers te houden maar reven hebben we geen zin in en voor iedereen uit scheuren we naar Kornwerderzand. Weer het gekloot bij de sluis en weer de wind achterop. Bij deze sluis met die drukte draaien we beide drijvers in. Kost toch wel de nodige krachtinspanning, en besluiten we dat we wel toe zijn aan enige rust thuis om vervolgens donderdag van Makkum naar Lelystad te zeilen met een matige wind en af toe een vlaag. Tot onze ontevredenheid zijn de regels voor het sluis gebruik van de Noordersluis (naar onze ligplaats toe) gewijzigd. Tussen 16 en 18 uur mogen er vanwege het verkeer geen zeilboten door de sluis waarvoor de brug omhoog moet. We eten, wat onrustig door de stevige wind op de zijkant bij de sluis remmingen, alles opgeruimd en dan alsnog door de sluis en klaar voor vertrek met de trein om 21.30 komen we vermoeid aan. Komende week verwachten we een nieuwe sprayhood en verzamelen nog meer spullen die we aan boord denken we nodig te hebben. Als het weer het to laat gaan we volgend weekend weer.

 

 

 

<--------Verwerving nieuwe boot

2019

zonnetent080619Het is nu zaterdag middag 8 juni en behoorlijk warm hier in het haventje aan Etang de Thau bij Sète. Tot nu toe zijn we constant in touw geweest en weinig tijd om de ervaringen te delen. De aanloop was de aanschaf van een trimaran Dragonfly 920 - PHENOMENE na verkoop van onze catamaran Prout Event 34 CHAT-EAU. We zijn al enige `tijd opzoek maar weinigen zijn er te koop, in Engeland hadden we 2 op het oog maar het dure pond maakte ze niet aantrekkelijk. We zijn ook nog naar Sneek geweest, boot niet onaardig maar veel te duur. Uiteindelijk stuiten we op een boot die al 2 jaar op de kant staat in Sète bij Montpellier. Na veel mailwisselingen, toezeggingen en foto's vonden we het verantwoord om op 3 juni naar Montpellier te vliegen. 4 juni de boot bezichtigen en een proefvaart. Een week ervoor is de boot te water gegaan na een keuring van het onderwaterschip op osmose, welke goed is bevonden. Je kunt zien dat de staat van onderhoud matig is, het was ons bekend dat de sprayhood, cockpitent en accu's aan vervanging toe waren. We zien ook dat er behoorlijk schoonmaakwerk en poetsen ons deel zal zijn. De Genua is zo goed als nieuw, het grootzeil behoorlijk vuil al is de vorm nog goed. In tegenstelling tot onzeverwachting waren de kussens nog heel goed. De eigenaar is ons nog tegemoet gekomen met 2 nieuwe accu's en is de koop gesloten. Prettig was de opstelling van de makelaar, vanwege dat wij geen woord Frans spreken en wij met hem in het Engels konden communiceren trad hij ook voortdurend als tolk op . Omdat het haventje een half uur lopen van de stad ligt heeft hij ons naar een Super Marché gereden waar we naast levensmiddelen ook allerlei keukengerei konden aanschaffen want aan boord alleen een paar borden en kopjes.

Een grote teleurstelling was dat een brug in de stad Sète niet bediend wordt tot zeker ergens in Juli, dus zitten we opgesloten op Etang de Thau en komt er niets terecht van ons mooie plan om een week of 2 langs de kust te zeilen.De boosdoener Voor de terugtocht hadden we 2 opties, via Rhone, Saone en kanalen naar Lelystad of de boot door transporteur van de Wetering op te laten halen. De mast moest in iedergeval naar beneden zowel voor transport als terug varen. Een haven in Marseille had positief gereageerd op onze vragen en leek dat een goed oplossing. Maar omdat nu de mast hier in Sète gestreken moet worden vanwege die brug, blijft over een tocht via de kanalen vanaf Sète (Canal Rhone au Setè) of naar Marseille motoren voor transport. De ervaring in de haven van Sète voor boathandling waren ronduit slecht. Moeilijk afspraken te maken en verschrikkelijk duur €1000,- voor de boot in of uit het water als dat op een zelf gekozen moment moet, met meerderen tegelijk €200,- korting. Achteraf blijkt dat een slimme beheerder die flink wat in eigen zak steekt. Gisteren kwam de kraan om de mast er af te halen en dat was geregeld door de buurman in de haven voor slechts €100,- Na afloop met de vertaal app naar de chaffeur van de hijskraan (ze hebben hier geen eigen kraan) en is het gelukt om een afspraak te maken voor woensdag 12 juni einde van de dag voor €400,- . Van de Wetering zal dan met de truck hier zijn en gaat de boot op meerdere wielen naar Lelystad. Inmiddels een B&B voor 2 nachten geboekt en vliegen wij vrijdag van Montpellier naar Rotterdam. Als het goed is gaat dat heel gemakkelijk verlopen want de heenreis verliep ook helemaal volgens het boekje, wel even experimenteren met de kaartautomaat bij het station maar net op tijd gelukt en zijn we geheel met openbaar vervoer goed en wel in Sète aangekomen. Benieuwd of dat ook zal lukken op de terugreis.

We liggen nu, 18 juni afgemeerd in onze thuishaven in Lelystad, de schoon gemaakt, gepoetst en zeilklaar gemaakt. 

Maar daar is heel wat ellende aan vooraf gegaan, we hebben de term nachtmerrie al gebruikt. Zoals boven weergegeven was het wachten op transport woensdag. Dinsdag middag nog eens gechekt bij de buurhaven/werf omdat bij de eigen werf de toegang erg krap is, allemaal geen probleem. We zijn welkom het terrein wordt nog vrij gemaakt van obstakels zodat de kraan en vrachtwagen er goed bij kunnen. Woensdagmiddag zittend in onze kuip zie we op de rondweg de trailer al aankomen, mooi op tijd zodat we die klaar kunnen maken voor het takelen. Aangekomen bij de ingang van de buren, komt er een man (waarschijnlijk de eigenaar) naar ons toe gelopen, dat hij geen toegang verleend tot zijn terrein voor onze klus. Op dat moment is het heel vervelend dat je geen Frans spreekt, anderen erbij geroepen die wisten van het plan maar de man bleef onvermurwbaar. Opmerkelijk is dat een paar dagen ervoor vanaf zijn terrein de mast van onze boot is gehaald en 2 weken ervoor de boot in het water is getild ook vanaf zijn terrein gaat de kraan over het afscheidings hek en pikt zo de boot bij de buren op. Later hoorden we dat beide buren in ernstige onmin leven en wij net de pech hadden dat de eigenaar aanwezig was want met het personeel was het tot dan toe geen probleem geweest.

Daar staan we dan met een kraan a € 400,- en een transporteur a € 3500,- die beiden niets kunnen ondernemen anders dan het vanaf de eigen werf te proberen, de toegang is smal en er moet een heel scherpe bocht gemaakt worden.mast De kraan en vrachtwagen komen wel het terrein op maar de vrachtwagen chauffeur ziet het niet lukken om met de boot erop die vrachtwagen een aantal meters langer maakt  weer van het terrein af te komen. De kraan gaat onverichtte zake terug en met een paar man leggen we wel de mast en rolfok op de vracht wagen. De mast blijkt achteraf met de diamant verstaging toch een heel breed object om vervoer te krijgen, aanvankelijk had ik de verwachting de diamantverstaging te kunnen demonteren maar toen de mast eraf was bleek dat alles was vast gepopnageld. Onmogelijk was het niet geweest maar wel een hele toestand om die mast aan boord te brengen en ermee te varen totaal 3 meter langer dan de boot, en toch enige opluchting dat die nu stevig verankerd op de vrachtwagen lag. Aan het eind van de dag hebben we de motor gestart en zijn we het kanaal Sete au Rhone in gevaren, makkelijk zo'n lege boot en het vaarde ook heel goed zelfs met beide drijvers ingeklapt. Na een uurtje varen konden we niet verder, een te lage brug in Frontignan die de volgende dag om 8.30 uur bediend wordt. Aanvankelijk was het advies van de transporteur om naar Grande Motte te varen omdat zij daar goede connecties hebben, maar die hadden geen tijd en zitten vol tot dinsdag 18 juni. Wij wilden wel graag onze vlucht Montpellier - Rotterdam van vrijdag 14 juni halen en belden we naar de jachthaven van Frontignan die ongeveer 10 km van het centrum aan zee ligt. We waren welkom en om 10 uur konden we al laden, de transporteur had de wagen voor ons beschikbaar gehouden en die was er al ruim op tijd, eindelijk leek het allemaal toch nog goed te komen. De factuur was al gemaakt en de prijs viel mee, toen kwam er een medewerker vanuit een kantoor en die vertelde mij dat zij geen Dragonfly meer hijsen, ze hebben daar problemen mee gehad en schade ondervonden, achteraf bleek dat ook nog eens specifiek met de PHENOMENE (naam van onze boot) de vorige eigenaar heeft 2 jaar in die haven gelegen en is daar een schade/conflict over ontstaan. Van alles heb ik geprobeerd met name via de vertaal app maar ze waren niet op andere gedachten te brengen, na nog een aantal havens in de buurt gebeld te hebben geen had tijd om onze boot te hijsen. Daarop geopperd dat ik dan een kraan van buiten moet alten komen en tot mijn geruststelling hadden ze daar geen bezwaar tegen. Ze zagen wel in welke mate we gedupeerd waren en stelden zich loyaal op. Via de makelaar waar ik in het engels kan communiceren heeft hij het kraanbedrijf gebeld en waren ze bereid om aan het eind van de dag om 17 uur te komen. Met goede moed naar het kantoor dat de oplossing nabij is, helaas zij sluiten om 17 uur en gaat het hek dicht. De trauma's van gisteren kwamen herkenbaar terug, wel deden zij hun best om tot een andere afspraak te komen, het kraanbedrijf zou daar uiterlijk 14 uur over berichten. Van 10 uur tot 14 uur  is dan wel heel onaangename en onzekere periode, en werd er pas 14.30 uur gebeld wel met goed nieuws de kraan was onderweg en de vrachtwagen haastte zich ook weer naar de haven. En ja daar is het dan toch eindelijk gelukt.

De dag eindigde nog bijzonder, we hebben het laatste  moment in Frontignan een B&B geboekt, wij kieze op internet bij AirB&B meestal voor het Maps overzicht en maakten onze keuze voor een adres in de stad. Toen we daar aan kwamen was er niemand, de eigenaar een bericht gestuurd dat we voor zijn deur stonden te wachten. Na zo'n 20 minuten taal noch teken, en hebben we hem een bericht gestuurd dat we in het centrum op hem stonden te wachten. Niet veel later komt hij met z'n auto voorrijden en blijkt het een huisje te zijn 10 km buiten het centrum, dicht bijdde jachthaven waar we niet zo lang daarvoor met de bus vandaan waren gekomen. Dus een behoorlijke fout in het systeem.zeilklaar We hebben wel goed geslapen en verlangen naar huis. Veel te vroeg zijn we al op het vliegveld om maar te voorkomen dt er ergens nog iets mis kan gaan. Evenals op de heenweg probleemloos met het openbaar vervoer van zuid frankrijk naar Nijmegen. Jan kon maar kort van de rust genieten want de vrachtwagen moest voor 12 uur gelost worden dichtbij onze eigen ligplaats. Er was ook nog voldoende tjd om naast het te water laten ook de mast gezet kon worden. Vervolgens schoonmaken, poetsen en onder zeil brengen. Maandag 17 juni met een tevreden gevoel naar huis. Donderdag a.s. onze maidentrip lees hier het verslag daarover. 

Dragonfly 920

  • DSC_8860
  • DSC_8861
  • DSC_8863
  • DSC_8864
  • DSC_8870
  • DSC_8872
  • DSC_8874
  • IMG_5136
  • IMG_5145
  • IMG_5163
  • IMG_5164
  • dragon-droog2
  • dragon-haven
  • dragon-mot-bediening
  • dragon-rotsen
  • dragon-starnd
  • hout-epoxy-roerblad