Het is nu zaterdag middag 8 juni en behoorlijk warm hier in het haventje aan Etang de Thau bij Sète. Tot nu toe zijn we constant in touw geweest en weinig tijd om de ervaringen te delen. De aanloop was de aanschaf van een trimaran Dragonfly 920 - PHENOMENE na verkoop van onze catamaran Prout Event 34 CHAT-EAU. We zijn al enige `tijd opzoek maar weinigen zijn er te koop, in Engeland hadden we 2 op het oog maar het dure pond maakte ze niet aantrekkelijk. We zijn ook nog naar Sneek geweest, boot niet onaardig maar veel te duur. Uiteindelijk stuiten we op een boot die al 2 jaar op de kant staat in Sète bij Montpellier. Na veel mailwisselingen, toezeggingen en foto's vonden we het verantwoord om op 3 juni naar Montpellier te vliegen. 4 juni de boot bezichtigen en een proefvaart. Een week ervoor is de boot te water gegaan na een keuring van het onderwaterschip op osmose, welke goed is bevonden. Je kunt zien dat de staat van onderhoud matig is, het was ons bekend dat de sprayhood, cockpitent en accu's aan vervanging toe waren. We zien ook dat er behoorlijk schoonmaakwerk en poetsen ons deel zal zijn. De Genua is zo goed als nieuw, het grootzeil behoorlijk vuil al is de vorm nog goed. In tegenstelling tot onzeverwachting waren de kussens nog heel goed. De eigenaar is ons nog tegemoet gekomen met 2 nieuwe accu's en is de koop gesloten. Prettig was de opstelling van de makelaar, vanwege dat wij geen woord Frans spreken en wij met hem in het Engels konden communiceren trad hij ook voortdurend als tolk op . Omdat het haventje een half uur lopen van de stad ligt heeft hij ons naar een Super Marché gereden waar we naast levensmiddelen ook allerlei keukengerei konden aanschaffen want aan boord alleen een paar borden en kopjes.

Een grote teleurstelling was dat een brug in de stad Sète niet bediend wordt tot zeker ergens in Juli, dus zitten we opgesloten op Etang de Thau en komt er niets terecht van ons mooie plan om een week of 2 langs de kust te zeilen. Voor de terugtocht hadden we 2 opties, via Rhone, Saone en kanalen naar Lelystad of de boot door transporteur van de Wetering op te laten halen. De mast moest in iedergeval naar beneden zowel voor transport als terug varen. Een haven in Marseille had positief gereageerd op onze vragen en leek dat een goed oplossing. Maar omdat nu de mast hier in Sète gestreken moet worden vanwege die brug, blijft over een tocht via de kanalen vanaf Sète (Canal Rhone au Setè) of naar Marseille motoren voor transport. De ervaring in de haven van Sète voor boathandling waren ronduit slecht. Moeilijk afspraken te maken en verschrikkelijk duur €1000,- voor de boot in of uit het water als dat op een zelf gekozen moment moet, met meerderen tegelijk €200,- korting. Achteraf blijkt dat een slimme beheerder die flink wat in eigen zak steekt. Gisteren kwam de kraan om de mast er af te halen en dat was geregeld door de buurman in de haven voor slechts €100,- Na afloop met de vertaal app naar de chaffeur van de hijskraan (ze hebben hier geen eigen kraan) en is het gelukt om een afspraak te maken voor woensdag 12 juni einde van de dag voor €400,- . Van de Wetering zal dan met de truck hier zijn en gaat de boot op meerdere wielen naar Lelystad. Inmiddels een B&B voor 2 nachten geboekt en vliegen wij vrijdag van Montpellier naar Rotterdam. Als het goed is gaat dat heel gemakkelijk verlopen want de heenreis verliep ook helemaal volgens het boekje, wel even experimenteren met de kaartautomaat bij het station maar net op tijd gelukt en zijn we geheel met openbaar vervoer goed en wel in Sète aangekomen. Benieuwd of dat ook zal lukken op de terugreis.

We liggen nu, 18 juni afgemeerd in onze thuishaven in Lelystad, de schoon gemaakt, gepoetst en zeilklaar gemaakt. 

Maar daar is heel wat ellende aan vooraf gegaan, we hebben de term nachtmerrie al gebruikt. Zoals boven weergegeven was het wachten op transport woensdag. Dinsdag middag nog eens gechekt bij de buurhaven/werf omdat bij de eigen werf de toegang erg krap is, allemaal geen probleem. We zijn welkom het terrein wordt nog vrij gemaakt van obstakels zodat de kraan en vrachtwagen er goed bij kunnen. Woensdagmiddag zittend in onze kuip zie we op de rondweg de trailer al aankomen, mooi op tijd zodat we die klaar kunnen maken voor het takelen. Aangekomen bij de ingang van de buren, komt er een man (waarschijnlijk de eigenaar) naar ons toe gelopen, dat hij geen toegang verleend tot zijn terrein voor onze klus. Op dat moment is het heel vervelend dat je geen Frans spreekt, anderen erbij geroepen die wisten van het plan maar de man bleef onvermurwbaar. Opmerkelijk is dat een paar dagen ervoor vanaf zijn terrein de mast van onze boot is gehaald en 2 weken ervoor de boot in het water is getild ook vanaf zijn terrein gaat de kraan over het afscheidings hek en pikt zo de boot bij de buren op. Later hoorden we dat beide buren in ernstige onmin leven en wij net de pech hadden dat de eigenaar aanwezig was want met het personeel was het tot dan toe geen probleem geweest.

Daar staan we dan met een kraan a € 400,- en een transporteur a € 3500,- die beiden niets kunnen ondernemen anders dan het vanaf de eigen werf te proberen, de toegang is smal en er moet een heel scherpe bocht gemaakt worden. De kraan en vrachtwagen komen wel het terrein op maar de vrachtwagen chauffeur ziet het niet lukken om met de boot erop die vrachtwagen een aantal meters langer maakt  weer van het terrein af te komen. De kraan gaat onverichtte zake terug en met een paar man leggen we wel de mast en rolfok op de vracht wagen. De mast blijkt achteraf met de diamant verstaging toch een heel breed object om vervoer te krijgen, aanvankelijk had ik de verwachting de diamantverstaging te kunnen demonteren maar toen de mast eraf was bleek dat alles was vast gepopnageld. Onmogelijk was het niet geweest maar wel een hele toestand om die mast aan boord te brengen en ermee te varen totaal 3 meter langer dan de boot, en toch enige opluchting dat die nu stevig verankerd op de vrachtwagen lag. Aan het eind van de dag hebben we de motor gestart en zijn we het kanaal Sete au Rhone in gevaren, makkelijk zo'n lege boot en het vaarde ook heel goed zelfs met beide drijvers ingeklapt. Na een uurtje varen konden we niet verder, een te lage brug in Frontignan die de volgende dag om 8.30 uur bediend wordt. Aanvankelijk was het advies van de transporteur om naar Grande Motte te varen omdat zij daar goede connecties hebben, maar die hadden geen tijd en zitten vol tot dinsdag 18 juni. Wij wilden wel graag onze vlucht Montpellier - Rotterdam van vrijdag 14 juni halen en belden we naar de jachthaven van Frontignan die ongeveer 10 km van het centrum aan zee ligt. We waren welkom en om 10 uur konden we al laden, de transporteur had de wagen voor ons beschikbaar gehouden en die was er al ruim op tijd, eindelijk leek het allemaal toch nog goed te komen. De factuur was al gemaakt en de prijs viel mee, toen kwam er een medewerker vanuit een kantoor en die vertelde mij dat zij geen Dragonfly meer hijsen, ze hebben daar problemen mee gehad en schade ondervonden, achteraf bleek dat ook nog eens specifiek met de PHENOMENE (naam van onze boot) de vorige eigenaar heeft 2 jaar in die haven gelegen en is daar een schade/conflict over ontstaan. Van alles heb ik geprobeerd met name via de vertaal app maar ze waren niet op andere gedachten te brengen, na nog een aantal havens in de buurt gebeld te hebben geen had tijd om onze boot te hijsen. Daarop geopperd dat ik dan een kraan van buiten moet alten komen en tot mijn geruststelling hadden ze daar geen bezwaar tegen. Ze zagen wel in welke mate we gedupeerd waren en stelden zich loyaal op. Via de makelaar waar ik in het engels kan communiceren heeft hij het kraanbedrijf gebeld en waren ze bereid om aan het eind van de dag om 17 uur te komen. Met goede moed naar het kantoor dat de oplossing nabij is, helaas zij sluiten om 17 uur en gaat het hek dicht. De trauma's van gisteren kwamen herkenbaar terug, wel deden zij hun best om tot een andere afspraak te komen, het kraanbedrijf zou daar uiterlijk 14 uur over berichten. Van 10 uur tot 14 uur  is dan wel heel onaangename en onzekere periode, en werd er pas 14.30 uur gebeld wel met goed nieuws de kraan was onderweg en de vrachtwagen haastte zich ook weer naar de haven. En ja daar is het dan toch eindelijk gelukt.

De dag eindigde nog bijzonder, we hebben het laatste  moment in Frontignan een B&B geboekt, wij kieze op internet bij AirB&B meestal voor het Maps overzicht en maakten onze keuze voor een adres in de stad. Toen we daar aan kwamen was er niemand, de eigenaar een bericht gestuurd dat we voor zijn deur stonden te wachten. Na zo'n 20 minuten taal noch teken, en hebben we hem een bericht gestuurd dat we in het centrum op hem stonden te wachten. Niet veel later komt hij met z'n auto voorrijden en blijkt het een huisje te zijn 10 km buiten het centrum, dicht bijdde jachthaven waar we niet zo lang daarvoor met de bus vandaan waren gekomen. Dus een behoorlijke fout in het systeem. We hebben wel goed geslapen en verlangen naar huis. Veel te vroeg zijn we al op het vliegveld om maar te voorkomen dt er ergens nog iets mis kan gaan. Evenals op de heenweg probleemloos met het openbaar vervoer van zuid frankrijk naar Nijmegen. Jan kon maar kort van de rust genieten want de vrachtwagen moest voor 12 uur gelost worden dichtbij onze eigen ligplaats. Er was ook nog voldoende tjd om naast het te water laten ook de mast gezet kon worden. Vervolgens schoonmaken, poetsen en onder zeil brengen. Maandag 17 juni met een tevreden gevoel naar huis. Donderdag a.s. onze maidentrip lees hier het verslag daarover.