We zijn al wat onderweg geweest, de wadden op en genoten van onze trimaran en de goede opties om daarmee op het wad te varen. We lopen nog wel steeds tegen een aantal onderhoudszaken aan, bekend was dat er zonnepanelen op de drijvers hebben gezeten, maar nu blijkt de gebruikte bevestiging te gaan roesten, en komt door het geplamuurde gat naar boven. Rest ons maar één oplossing, die metalen delen er geheel uit te boren, dat lukt alleen als het gat groter wordt gemaakt, daarna dichten met glasvezelplamuur en afstrijken met epoxy waar een antslipmiddel in zit. De vorige eigenaar heeft blijkbaar niet de goede kleur antslipverf kunnen vinden waardoor het middengedeelte van de drijvers donkerder is dan de uiteinden. Ik heb bericht gekregen dat er een verf op kleur voor mij is gemaakt maar die moet nog aangebgracht worden om een goed resultaat te zien. En dan is de bakboorddrijver klaar en wacht een even flinke klus voor de stuurboord drijver.

 

We komen er ook achter dat het afmeren van een trimaran behoorlijk lastiger is dan we gewend waren op onze catamaran, José ziet het niet zitten om op die smalle drijvers met een touw te staan zonder houvast, als het wat lastig dreigt te worden draai ik (Jan) 1 drijver in en ze we smaller, wat makkelijker is in de sluis en José heeft meer houvast bij het afmeren. We verdragen ook, dat niet alle afmeer handelingen zonder een stoot en bijbehorende kras(je) verlopen, En daarmee is het niet zinvol om de drijvers een dure verf behandeling te laten geven. In het voorjaar schuren en zelf verfen is ook voldoende.

 

Zondag 12 juli de auto volgeladen, vertrekken we naar Enkhuizen, er is weinig wind en uit de verkeerde hoek. Toch lukt het om enige afstand van Enkhuizen te krijgen en wanneer de wind wat aantrekt kruisen we vlot op naar de zuidkust van Friesland, we varen door tot achter de boeien en gaan dan overstag, voldoende om bij de volgende overstagmanouvre Stavoren te bereiken, we gaan de sluis door en overnachten vlakbij de coop. 

De planning is ongeveer 2 weken waar in de 2e week onze zoon Simon ons zal vergezellen. In deze eerste week hebben we voor dinsdag een afspraak met de motor reparateur in Makkum. Maandag zijn we daar al op tijd en de volgende ochtend liggen we onder een mastenkraan die bij de buurman van de motoreparateur staat, motoren met zo'n gewicht beuren ze niet meer even met de hand, er komt dus een kraantje aan te pas. Naast dat dit extra kosten geeft zijn we ook afhankelijk van het gebruik van die kraan door anderen en na een paar uur moeten we zonder motor met trekken en duwen een plekje naast de kraan vinden, gelukkig is het nagenoeg windstil en lukt dat goed, we moeten er niet aan denken als het flink waait. Ook zit het tegen dat de impeller die evrvangen moet worden niet op voorraad is, in een 10 pk verlengde honda zit een impeller voor een 15 pk. Nu we toch moeten wachten wordt er maar een complete service beurt gegeven. Omdat aan het eind van de dag de kraan weer voor anderen nodig is, moeten we daar noodgedwongen overnachten. Het hele idee van even een halve dag motorreparatie wordt uiteindelijk anderhalve dag want ook de volgende ochtend staat er eerst een kraangebruik voor een ander op de rol. Uiteindelijk kunnen we tegen 12 uur weg varen met het advies, als wadzeilers, om jaarlijks naar de impeller te laten controleren omdat er toch veel zand naar binnen wordt gezogen, het impellerhuis moest daarom ook vervangen worden. Ik heb goed gekeken hoe bij de impeller te komen en mijn schatting is dat ik dit ook zelf kan.

 

We varen weer terug naar Stavoren en donderdag zeilen we naar Ketelhaven omdat onze dochter, schoonzoon en kleinkinderen daar ons, aan het eind van hun vakantie, opkomen zoeken. Ze hebben de boot nog niet eerder gezien, helaas is er geen wind en blijft het bij een gezellige bezichtiging. 's middags komt er toch wat wind en hijsen we de zeilen, aanvankelijk tegen de wind in kruisend maar één keer onder de ketelbrug door draait de wind zodanig dat Enkhuizen bezeild is en we op onze eigen plek overnachten. Onze zoon kiest ervoor om de volgende dag naar Stavoren te reizen met de trein en wij vertrekken op het zeil en zijn ruim op tijd om hem van het station op te halen. Daarna zetten we meteen door naar Makkum want zondagmorgen al om 7 uur willen bij de sluis zijn, stroom mee via Harlingen, Kimstergat over de wantijen naar Ameland. De wind is niet onaardig en uit de goede richting, we zeilen heerlijk in één ruk naar Ameland, in het Molengat de stroom wel tegen maar voor zo'n snelle boot als de onze nog ruim voldoende om vroeg in de haven aan te komen en een plek aan een steiger te krijgen. 's Avonds gaan we lekker uit eten bij De Chinees, daar zijn we al eerder geweest en dat is ons uitstekend bevallen, een moderne inrichting met een open keuken en allemaal verse producten, lekker smullen.

Maandag op tijd weer op om diverse wantijen over te zeilen, de omstandigheden zijn nog steeds gunstig en is het mooi weer, makkelijk bereiken we Lauwersoog en meren af in de jachthaven aan de buitenkant. Grote boxen hebben ze daar en dat is voor onze trimaran handig. Het mooie weer houdt stand en zijn we dinsdag 21 juli klaar voor de tocht over weer meerdere wantijen naar Borkum, aan het begin passeren we een boei nog even aan de verkeerde kant maar al schuivend over de bodem komen we in dieper water. De wind is vrij pittig en we zijn vroeg in het tij, dus alleen de fok op want bij ondiepte moet het roerblad omhoog en is het met het grootzeil en wat wind nauwelijks te sturen. Het laatste stuk over de Eems en onder Borkum de Fisherbalje hebben we het grootzeil erbij en kunnen we net voldoende hoogte varen om in één keer naar de Borkummer haven te varen. We kiezen voor de eerste haven, behoorlijke verouderde steigers en voorzieningen maar dikwijls nog plek, voor de Burkana haven even verderop is dat lastiger. We moeten dan de drijvers invouwen voor een box als die al vrij is of aan een ponton waar ze 4 rijen dik liggen. We vinden een goede plek en uiteindelijk met wat verleggen halen we ook net een stopkontakt want die zijn spaarzaam. Heel bijzonder is dat men de wieken van een grote windmolen in de buurt aan het onderhouden zijn, zoiets hebben we nog niet eerder gezien, een reparatie platvorm wat helemaal naar boven gehesen kan worden en de wiek in een vrijgemaakte ruimte doorheen schuift.

Helaas de weersvoorspelling wordt ongunstig voor ons, de wind blijft steevast in de westhoek zitten, Simon moet vanwege zijn werk weer op tijd terug zijn en wij willen het ook niet te lang maken. Doorgaan ver het duitse wad op betekent dat de terugreis steeds langer en moeilijker wordt. We besluiten om nog 1 eiland verder te gaan, het eiland Juist en ook daar komen we goed aan en is er nog een heel ruime plek in de haven. De haven valt wel behoorlijk droog maar we zien dat we zo'n 2 uur na laagwater de volgende ochtend op tijd kunnen vertrekken. Niet alleen de windrichting maar ook de zon laat ons in de steek, we zijn als één van de eersten op pad en het geultje langs de staken is net diep genoeg, het waait stevig en in de Memmertbalje en Oostereems hebben we de stroom tegen, desondanks stuiven we met gemiddeld 7.5 kn naar het wantij onder Borkum en zijn we daar al vroeg in de vertrouwde haven.

 We overwegen nog even om door te gaan naar Noorpolderzijl maar de kans dat we daar op tijd zijn i.v.m. het getij is klein. Dus morgen om 7 uur, met het laatste beetje stroom de Fisherbalje uit en de Eems op naar het het eerste wantij - Eemswadje waar we veel te vroeg dan aankomen maar een goed moment om dan pas te ontbijten, de lucht ziet somber en het regent. Zo'n 2 uur later schijnt de zon weer en kunnen wij het anker ophalen, de wind is niet krachtig en nagenoeg tegen wordt het motoren,  maar we zetten het grootzeil helemaal strak en dat helpt toch een beetje. De weg naar Lauwersoog is nog lang sommige stukken helpt het zeil goed mee en maken we een goede voortgang. Op tijd arriveren we weer in Lauwersoog en is een mooie ligplaats voor ons vrij, voor morgenochtend zondag 26 juli herhalen we deze werkwijze, vroeg op met de laatste stroom mee naar buiten en bij het eerste wantij het anker uit. De route om op Ameland te komen is iets gunstiger, na één derde van de tocht kunnen we zonder motor een flink stuk hoog aan de wind zeilen, later komen er nog enkele bochten op het wantij waar de motor even bij moet maar het laatste stuk gaat het weer voluit.

Verlangend kijken we uit naar de voorspelde westenwind waarmee we tenminste behoorlijke delen kunnen zeilen, Gerrit de weerman van het journaal heeft het over ZZW wind dat is wat we beslist niet moeten hebben. Helaas krijgt hij gelijk en moeten we 2/3 op de motor. De wind trekt ook nog eens aan tot een kracht 5 en komen we vanaf het Kimstergat naar Harlingen zeer moeizaam vooruit met dan ons "buitenboordmotortje"van 10 pk die niet echt is opgewassen tegen de omstandigheden. Met de motor bij en de fok op kruisen we nog een deel op het vrij smalle vaarwater, dat helpt een beetje maar als we in Kornwerderzand bij de sluis afmeren dan weten we dat doen we geen 2e keer. Al zijn we vrij laat we vinden in Makkum nog een goede plek, het is opvallend rustig zodra het weer minder wordt heeft dat direct effect. Morgen, maandag27 juli, het laatste stuk naar de thuishaven Enkhuizen, de wind zit nog steeds zuid met kracht 4 - 5 en uitschieters naar 6. Dus zeker niet op de motor en kruisen we in 5 uur de 20 mijl naar Enkhuizen, aanvankelijk met voltuig maar de omstandigheden laten ons al snel weten dat dit teveel is en wordt er snel gereefd, we lopen prima snelheden met regelmatig 10 kn op de teller. Het blijft altijd een keuze hoogte versus snelheid. Daar zijn mooie berekeningen over te maken maar we volgen in hoofdzaak onze natuurlijke drang van zo hoog mogelijk. We genieten wel van het zeilen en tevreden meren we af in de Buijshaven-Enkhuizen.

Terugkijkend, een wat korte maar mooie vakantie waar vooral de heenweg naar het duitse wad het meest bevredigend was.