Vakantie 2004 via de Franse kanalen naar de Middellandse zee

De Middelandse Zee van Nice weer terug naar Marseille.

Ons als (bijgestelde)doel was de hele Côte d'Azur te volgen, maar als we nabij Nice een prachtige ankerplek vinden op de rade de Ville Franche, maken we wel een uitstapje naar Monaco maar keren dezelfde dag weer terug. De plaats Menton doen we dus niet aan, de kust kent daar ook nauwelijks anker mogelijkheden. Monaco werd een lichte teleurstelling, het was daar één grote puinhoop vanwege het opruimen van de tribunes die er geplaatst waren vanwege de bekende autorace. Practisch de hele stad wordt daar aan opgeofferd. Na 2 uur hadden we het wel gezien en hebben de verkoeling van het water op gezocht en vonden ons zeer beschutte plaatsje, met weinig tot geen deining, een verademing. De omgeving is daar ook prachtig je kunt een rotspad wandeling maken langs de hele Cap Ferrat van ongeveer 2 uur, zeer de moeite waard. Met het vertrek vandaar op vrijdag 28 mei maken we een start met de terugkeer naar huis, dat is wel even wennen. We realiseren ons dat wat we nu zien mogelijk nooit weer zullen zien en moeten we de beelden maar goed in ons geheugen prenten, 's middags gooien we het anker uit bij het luxe villadorp Juan les Pin en Jan gaat op de fiets naar Antibes om daar in de supermarkt voldoende inkopen te doen voor een lang pinksterweekend. Achteraf vindt hij het jammer dat ze niet naar de haven van Antibes zijn gegaan, het is een mooie en levendige stad met een prachtige boulevard. Dat hebben we dus gemist we houden ons bij het oorspronkelijke plan om het pinksterweekend door te brengen bij Ile Sainte Marquerite, eerst aan de westzijde met uitzicht op Cannes maar door de vele veerboten vrij onrustige en geen fijne plek om de hond uit te laten. Dus verkassen we naar de ons reeds bekende zeestraat van ongeveer 700 meter breed tussen de eilanden Marquerite en Honorat maar nu aan de kant van Marquerite. Wel gaan we pinkstermorgen met het bijbootje naar de overkant om de eucharistieviering in de kloosterkerk mee te maken, we waren ruim op tijd en dat was maar goed ook, uiteindelijk zat het kerkje met ongeveer 200 bezoekers bomvol. evenals de vorige keer een bijzonder ervaring met herinneringen die we niet licht zullen vergeten. Ook op de ankerplek, mede vanwege het mooie weer wordt het erg druk, honderden boten en bootjes zoeken er hun vertier. De veerboten voeren talloze dagjesmensen aan die op de rotsen of kleine strandjes een eigen plekje met verkoeling vinden. het eiland is bijna 1 x zo groot als Honorat en wordt het voor ons een stevige wandeling en bezoeken ook het Fort wat ook gediend heeft als gevangenis, een groot fort met kazernes. Jan heeft het 2 keer gelopen 's morgens een trimronde over hat pad dat het hele eiland omgord, de ceintuurbaar (Chemin de Centure), leuk dat hij er nu pas achter de betekenis van dat woord komt terwijl we al lang weten dat er in Amsterdam ook een Ceintuurbaan is. Dinsdag 1 juni nemen we afscheid van deze Lerin eilandengroep die ons zoveel geboden heeft, en het nauwelijks te geloven, het regent die morgen, wel een klein buitje en tot 10 uur want dan breekt de zon door en zeilen we eerst met weinig wind en later steeds meer vlot naar het 22 mijl verder gelegen St. Maxime. Het fenijn zit in de staart, in de baai van van St. Tropez staat een keiharde Mistral, we draaien de fok nog wel gedeeltelijk weg maar blijven door het water sleuren omdat we nog maar 1 mijl van de haven zijn verwijderd, starten we de motor, strijken de zeilen en 10 minuten later liggen we veilig achter de havendijk. De haven is afschuwelijk duur € 25,- douches komen daar nog bij a € 2,- p.p. De service is erg matig, douches, toiletten zijn open van 9 tot 19 uur en nog 3 uur tussen de middag gesloten. Alleen de medewerkers zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Wel kan José er de was laten doen voor een redelijke prijs.De volgende ochtend 2 juni, slaan we voor 3 dagen voedsel bij de supermarkt in en zeilen in een half uur naar de ons reeds bekende en mooie plek Baie des Canebiers (St. Tropez) lekker warm, heerlijk zwemmen en genieten. Onze hond wordt langzamerhand een oud mannetje en moet vaker plassen, temeer omdat hij ook veel drinkt. s' nachts om 4 uur blaft hij Jan wakker maar die weigert in het donker met het bijbootje en hond naar de wal te gaan. Hij zet de hond in de kuip met een kussen en stimuleert hem in de kuip te plassen. De hond gaat liever naar de wal, uiteindelijk begint hij door de gangboorden toch rond de kajuit te lopen en heerlijk hij plast in het gangboord. We hopen dat deze overwinning een begin is van een gewoonte die hij zich toestaat en Jan er niet meer voor dag en dauw naar de wal moet. Ook is de hond al lang tevreden met de korte "behoefte" uitstapjes, lange wandelingen kunnen hem niet meer boeien en ligt hij lekker te slapen als wij de volgende ochtend een fikse wandeling maken langs een "sentier littoral" een paadje langs de rotskusten, voor ons al de zoveelste maar elke kaap is weer boeiend, het zijn avontuurlijke wandelingen met de zee voortdurend aan je zijde. Langs de paadjes zijn mooie en welriekende begroeiingen, aan de kustkant zijn het vooral tuinen van particulieren, zij hebben dikwijls ook nog een eigen zwemplekje bij de rotsen maar men moet toestaan dat wandelaars daar langs gaan. Omdat het deze ochtend bewolkt is is het nog eens extra aangenaam, dit zijn de beste voorwaarden voor een heerlijke ontspannen wandeltocht. Na ruim 2 uur zijn we weer terug voor de lunch en kunnen we 's middags uitrusten en nog eens een duik nemen want de zon laat zich inmiddels al weer zien. Ook aan deze baai, al was deze af en toe onrustig door o.a. het golvengeweld van grote en snelle motorboten, bewaren we goede herinneringen, gezellig door de steeds wisselden collega ankeraars, de mooie omgeving en de zeer beschutte ankerplaats.