Nijmegen,
6543

024 3774597
info@jjmensink.nl

Artikelindex

Vakantie 2004 via de Franse kanalen naar de Middellandse zee

Deel 2 -  de Middellandse zee van Marseille tot Nice

We beginnen onze tocht aan de Côte d'Azur in Port St.Louis du Rhone, de palmen, cipressen, pijnbomen en de zachtgele tinten van de gebouwen maken ons duidelijk dat we aan de mediterannee zitten. Het weer is nog wat fris maar een bleek zonnetje laat zich zien. De eerste uren in de haven beloven niet veel goeds, we hebben al snel ruzie met een Fransman die persé wil dat wij onze boot aan de steiger, die we net hebben uitgezocht om onze mast op te zetten, verleggen zodat hij er nog tussenpast. Hoe we ook proberen duidelijk te maken wat we aan het doen zijn, het zet door. met als gevolg dat wanneer wij onze mast in positie brengen deze rakelings langs zijn boot gaat. In plaats dat hij alsnog zegt dat het henm spijt en ons niet begrepen heeft stuurt hij de havenmeester op ons af. Die komt ons vertellen dat het opzetten van de mast in de haven niet is toegestaan, gelukkig spreekt hij nauwelijks engels en ik geen frans, dus gaan we gewoon door met onze voorbereidingen en de havenmeester is al weer vertrokken. Tien minuten later staat de mast toch overeind en de vervelende fransman kijkt zeer argwanend of het geen consquenties heeft voor zijn boot. Gelukkig is er ook nog een andere fransman die het allemaal gevolgd heeft en vriendelijk komt vragen of hij ons kan helpen. De havenmeester verschijnt weer ten tonele om ons te melden dat hij een goede ligplaats aan een steiger voor ons heeft en praat niet meer over de mast. We ligggen daar naast engelse jongelui die de winter aan de kust hebben doorgebracht en nu terug gaan naar Engeland. We vinden elkaar snel in het overnemen van hun kaarten en almanak en tips waar het goed toeven is. We zijn daar zeer tevreden over we hebben nu alle informatie die nodig is om een paar weken te zeilen langs de Côte d'Azur en de Rivièra, dit was ook ons plan al geeft deze website de indruk dat we direct doorgaan naar het kanaal Du Midi maar toen wilde we ons daar nog niet op vast leggen. We spreken ook af dat we vanaf nu in eerste instantie rust willen betrachten en afhankelijk van de ervaringen en het weer wel zien hoe verder. Een mooi voornemen maar er moet wel even gezeild worden, de volgende dag maandag 3 mei, willen het zilte nat proeven al vraagt onze Engelse buurman zich af of dat verantwoord is. De weerberichten zouden zeer ongunstig zijn met een oostenwind kracht 7, het waait ook behoorlijk pittig maar de buurman is een heel voorzichtig type, op basis van dit soort weerberichten gaan ze niet de Rhône op de weg terug, en dat is simpel weg op rivieren varen. Eenmaal buitengaats is het inderdaad vrij pittig, de Kaaiman heeft er wel zin vrolijk danst hij over de golven en boort zijn neus in het zilte nat. Voor de bemanning is het nog even wennen temeer omdat de omstandigheden voortdurend wisselend zijn en de voorspellingen van de buurman toch wat blijven spoken. We besluiten de trip kort te houden en naar de overkant van de baai De Fos te gaan, daar is toegang tot een kanaal dat leidt tot een binnen(zout) meer Etang de Berre, aan het eind van het kanaal bij Martiques zien we onder de brug door dat het meer ook aardig spookt en gaan de haven in. Alle schepen in de haven liggen aan ankerkettingen, waarvan het merendeel met de achterkant naar de steiger. Er is 1 plaatsje vrij met een ankerboeitje wat we op kunnen pikken en na enig gestuntel en gescheld op elkaar liggen we dan toch zoals het hoort. Net als we de omgeving willen verkennen wordt er naar ons geroepen dat we op hun ligplaats liggen, dus maar weer losgemaakt en verwijst men ons naar een andere lege plaats, maar daar drijft geen boeitje dan gaan we maar tegen de ander boot aanliggen die al wel aan de ketting ligt. Net als we dit geklaard hebben wijst een vriendelijke man ons op een touw dat vanaf de steiger het water in verdwijnt verbonden is met kettingen die bedoeld zijn om af te meren, dat doen we alsnog en liggen nu aan de (eigen) ketting. Een wijze les waar we de komende tijd nog veel aan zullen hebben want uit de almanak blijkt dat veel havens zo zijn uitgevoerd, wel anders dan gewend zijn. 
Gezien de weersomstandigheden, er is sprake van een depressie voor heel Europa, blijven we nog een nacht. Zodra de zon gaat schijnen loopt de temperatuur al snel op naar redelijk aangename temperaturen van 19°, we trekken er op uit met de fiets dat is elke keer weer een avontuur opzich. De Fransen lijken het fietsen met hun "Grand de Boucle" uitgevonden te hebben maar de voorzieningen voor de eenzame fietser op een vouwfiets zijn belabberd. We hebben dikwijls het gevoel dat we op een autosnelweg rijden zodra we buiten de bebouwde kom komen en je moet ook alle omwegen volgen om het autoverkeer in een stad een beetje ordelijk te laten verlopen. Uitzonderingen voor fietsers om wel een eenrichtingsweg in te rijden zijn er niet, dus draaien we braaf de rondjes om de stad heen. De weersvoorspellingen blijven matig voor de hele week, we pakken de almanak en zoeken de goedkoopste haven op waar we de depressie kunnen laten passeren. Dit blijkt een haventje dichtbij te zijn aan het Etang de Berre - Saint Chamas een eenvoudige haven met voldoende faciliteiten voor € 4,33 per nacht, dat is buitengewoon goedkoop de overige havens zijn minimaal € 11,-. Uiteindelijk met enige moeite lukt het om de basculebrug naar het Etang bediend te krijgen en hijsen we het zeil om in 1.5 uur met een pittige wind naar Saint Chamas te zeilen, de wind trekt in die mate aan dat we het laatste stuk moeten reven. Na afgemeerd te zijn neemt de wind sterk toe en is de ligplaats achter de remming nog wat onrustig maar dit is de gastensteiger en een rustiger plekje in de haven is niet voorhanden. Wel is duidelijk dat de omgeving prachtig is en we de komende dagen volop zullen wandelen en fietsen. Opmerkelijk is ook dat de zon practisch de hele dag schijnt, de wind is hard en fris en aan de lucht is het instabiele weerbeeld te zien door de steeds overdrijvende donkere wolken maar die laten hier hun regen niet vallen. Op de fiets rijden we helemaal een berg op met op de top het dorpje Miramas, heel mooi! Vanuit onze haven zien we het in de verte liggen en nodigt het uit om bezocht te worden, met de fiets een hele klim, het moedigt zo aan dat we nog een flink stuk verder fietsen door een prachtige omgeving. Ter afsluiting nog een laatste klim naar Domaine de Lunard, waar we na geproefd te hebben een paar lekkere flesjes wijn, "mis en bouteille au domaine" , meenemen. De wijngaarden liggen daar prachtig boven op de berg, op vlakke stukken; tussen de bossen en zijn allen ommuurd met gestapelde natuursteen. Na 3 dagen vinden we het tijd om deze mooie plek te verlaten, de lucht is schoon, de zon schijnt, alleen waait het vrij pittig. Als we weer op zee zijn en aan hoger wal zitten lijkt het allemaal mee te vallen en denken we snel met de wind in de rug naar Marseille te varen. Het wordt zeker geen rustig tochtje, bij tijd en wijle trekt de wind aan tot kracht 7 en zijn de rollers enorm. Niet leuk meer maar terug is ook niet best, dus tanden op elkaar en doorgaan. Naast dat we ons onvoldoende op het weer voorbereid hebben is de navigatie ook niet geweldig. We denken alles wel op het zicht en de kaart te kunnen maar komen er achter dat een kust zeer moeilijk is in te schatten, zoals een eiland dat op 2 mijl nog een onderdeel van de kust lijkt en wij geheel overbodig een omweg maken naar Marseille in het ruige water. We nemen ons dan stellig voor, altijd voldoende waypoints in de GPS te zetten om dit soort vervelende zaken te voorkomen. Dat doen we nu ook en komen er steeds weer achter dat wat we zien en denken dat het is, vaak niet het geval is en dat de coördinaten duidelijk maken waar we wel zitten. In Marseille zit het niet mee, we krijgen een rot plaats toegewezen waardoor we s'nachts ook nog deinen en het internetcafé is gesloten al zou deze open moeten zijn.