Vakantie 2004 via de Franse kanalen naar de Middellandse zee

De Middelandse Zee van Nice weer terug naar Marseille.

Ons als (bijgestelde)doel was de hele Côte d'Azur te volgen, maar als we nabij Nice een prachtige ankerplek vinden op de rade de Ville Franche, maken we wel een uitstapje naar Monaco maar keren dezelfde dag weer terug. De plaats Menton doen we dus niet aan, de kust kent daar ook nauwelijks anker mogelijkheden. Monaco werd een lichte teleurstelling, het was daar één grote puinhoop vanwege het opruimen van de tribunes die er geplaatst waren vanwege de bekende autorace. Practisch de hele stad wordt daar aan opgeofferd. Na 2 uur hadden we het wel gezien en hebben de verkoeling van het water op gezocht en vonden ons zeer beschutte plaatsje, met weinig tot geen deining, een verademing. De omgeving is daar ook prachtig je kunt een rotspad wandeling maken langs de hele Cap Ferrat van ongeveer 2 uur, zeer de moeite waard. Met het vertrek vandaar op vrijdag 28 mei maken we een start met de terugkeer naar huis, dat is wel even wennen. We realiseren ons dat wat we nu zien mogelijk nooit weer zullen zien en moeten we de beelden maar goed in ons geheugen prenten, 's middags gooien we het anker uit bij het luxe villadorp Juan les Pin en Jan gaat op de fiets naar Antibes om daar in de supermarkt voldoende inkopen te doen voor een lang pinksterweekend. Achteraf vindt hij het jammer dat ze niet naar de haven van Antibes zijn gegaan, het is een mooie en levendige stad met een prachtige boulevard. Dat hebben we dus gemist we houden ons bij het oorspronkelijke plan om het pinksterweekend door te brengen bij Ile Sainte Marquerite, eerst aan de westzijde met uitzicht op Cannes maar door de vele veerboten vrij onrustige en geen fijne plek om de hond uit te laten. Dus verkassen we naar de ons reeds bekende zeestraat van ongeveer 700 meter breed tussen de eilanden Marquerite en Honorat maar nu aan de kant van Marquerite. Wel gaan we pinkstermorgen met het bijbootje naar de overkant om de eucharistieviering in de kloosterkerk mee te maken, we waren ruim op tijd en dat was maar goed ook, uiteindelijk zat het kerkje met ongeveer 200 bezoekers bomvol. evenals de vorige keer een bijzonder ervaring met herinneringen die we niet licht zullen vergeten. Ook op de ankerplek, mede vanwege het mooie weer wordt het erg druk, honderden boten en bootjes zoeken er hun vertier. De veerboten voeren talloze dagjesmensen aan die op de rotsen of kleine strandjes een eigen plekje met verkoeling vinden. het eiland is bijna 1 x zo groot als Honorat en wordt het voor ons een stevige wandeling en bezoeken ook het Fort wat ook gediend heeft als gevangenis, een groot fort met kazernes. Jan heeft het 2 keer gelopen 's morgens een trimronde over hat pad dat het hele eiland omgord, de ceintuurbaar (Chemin de Centure), leuk dat hij er nu pas achter de betekenis van dat woord komt terwijl we al lang weten dat er in Amsterdam ook een Ceintuurbaan is. Dinsdag 1 juni nemen we afscheid van deze Lerin eilandengroep die ons zoveel geboden heeft, en het nauwelijks te geloven, het regent die morgen, wel een klein buitje en tot 10 uur want dan breekt de zon door en zeilen we eerst met weinig wind en later steeds meer vlot naar het 22 mijl verder gelegen St. Maxime. Het fenijn zit in de staart, in de baai van van St. Tropez staat een keiharde Mistral, we draaien de fok nog wel gedeeltelijk weg maar blijven door het water sleuren omdat we nog maar 1 mijl van de haven zijn verwijderd, starten we de motor, strijken de zeilen en 10 minuten later liggen we veilig achter de havendijk. De haven is afschuwelijk duur € 25,- douches komen daar nog bij a € 2,- p.p. De service is erg matig, douches, toiletten zijn open van 9 tot 19 uur en nog 3 uur tussen de middag gesloten. Alleen de medewerkers zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Wel kan José er de was laten doen voor een redelijke prijs.De volgende ochtend 2 juni, slaan we voor 3 dagen voedsel bij de supermarkt in en zeilen in een half uur naar de ons reeds bekende en mooie plek Baie des Canebiers (St. Tropez) lekker warm, heerlijk zwemmen en genieten. Onze hond wordt langzamerhand een oud mannetje en moet vaker plassen, temeer omdat hij ook veel drinkt. s' nachts om 4 uur blaft hij Jan wakker maar die weigert in het donker met het bijbootje en hond naar de wal te gaan. Hij zet de hond in de kuip met een kussen en stimuleert hem in de kuip te plassen. De hond gaat liever naar de wal, uiteindelijk begint hij door de gangboorden toch rond de kajuit te lopen en heerlijk hij plast in het gangboord. We hopen dat deze overwinning een begin is van een gewoonte die hij zich toestaat en Jan er niet meer voor dag en dauw naar de wal moet. Ook is de hond al lang tevreden met de korte "behoefte" uitstapjes, lange wandelingen kunnen hem niet meer boeien en ligt hij lekker te slapen als wij de volgende ochtend een fikse wandeling maken langs een "sentier littoral" een paadje langs de rotskusten, voor ons al de zoveelste maar elke kaap is weer boeiend, het zijn avontuurlijke wandelingen met de zee voortdurend aan je zijde. Langs de paadjes zijn mooie en welriekende begroeiingen, aan de kustkant zijn het vooral tuinen van particulieren, zij hebben dikwijls ook nog een eigen zwemplekje bij de rotsen maar men moet toestaan dat wandelaars daar langs gaan. Omdat het deze ochtend bewolkt is is het nog eens extra aangenaam, dit zijn de beste voorwaarden voor een heerlijke ontspannen wandeltocht. Na ruim 2 uur zijn we weer terug voor de lunch en kunnen we 's middags uitrusten en nog eens een duik nemen want de zon laat zich inmiddels al weer zien. Ook aan deze baai, al was deze af en toe onrustig door o.a. het golvengeweld van grote en snelle motorboten, bewaren we goede herinneringen, gezellig door de steeds wisselden collega ankeraars, de mooie omgeving en de zeer beschutte ankerplaats. 

De volgende nacht is dat wel even anders, we wiegen de hele nacht bij Cap Taillet ondanks de windstilte is er continu deining. jan krijgt er flink de pest in hij kan slecht slapen ook al door een geblesseerd schouderblad met een verrekte spier, waar hij al een week last van heeft en ontstaan is na een ongelukkige duik te water door met zijn hoofd tegen de rubberboot aan te komen. De volgende ochtend vertrekken we dan ook al vroeg, jammer dat het daar zo onrustig is want de omgeving heeft veel te bieden, een prachtige en ruige "sentier littoral" o.a. naar een Dolmen die wel iets weg heeft van een Hunebed maar zonder dak. Deze schijnt van 2000 a 300 jaar voor Christus te zijn, onderweg komen we prachtige cactussen tegen in volle bloei met grote gele bloemen. Overigens een aanrader voor bv. campervakanties, er zal wel een almanak verkrijgbaar zijn van al die wandelroutes rond de kapen, als je van een avontuurlijke wandeling houdt dan zijn ze beslist de moeite waard. 
Langzamerhand sluipt er toch een soort verzadiging in en is er zelfs geen slecht weer om je over te beklagen, we werken ons vaste patroon af en gaan naar de ons bekende haven van Bormes les Mimosas, waar je voor een redelijke prijs, € 17,00 ,kunt liggen (in het hoogste seizoen komt daar nog eens € 5,- bij) met een prima service en geweldige (gratis)douches. De wind zit vandaag flink mee, eerst nog wat behoudend maar trekt lekker aan naar kracht 5 en dat is met ruime wind goed te hebben, daarbij wordt het steeds warmer, we halen nu minstens de 25° en men verwacht voor morgen 30°. Met de fiets doen we inkopen voor de komende 3 dagen bij een supermarkt in de naburige plaats Le lavandou, zodat we weer goed voorzien zijn voor een aantal dagen ankeren. We willen zondagmorgen 6 juni al vroeg vertrekken maar het waait hard en de witte koppen staan op de golven omdat er minder wind voorspelt is wachten we daarop. Het wordt een lange wacht tot 17 uur, de zee is wat bedaard, wel zijn de golven nog pittig met name in de hoek van de baai waar wij zitten, eenmaal buiten de baai gaat het beter en gaan we in een rap tempo naar Ile Porqeurolles, waar we eerder al 3 dagen hebben gelegen. We kiezen nu voor een andere ankerplaats, dichterbij het dorp, deze is zeer rustig gelegen met een prachtig zandstrand. Het water is door de zandbodem buitengewoon helder en we zien op 3 meter diepte ons anker liggen. Een mooie plek om een dag extra te blijven liggen, een wandeling te maken en een frisse duik te nemen. Dat doen we dan ook, toch maken we al plannen voor het einde van de vakantie aan de Côte d' Azur, het levert niet meer die voldoening op als de eerste keer, prachtige azuurblauwe baaien met rode rotsen en heerlijk geurende bossen, mooi weer, we zijn er niet meer van onder de indruk. Enige afleiding biedt de in het dorp aangeschafte duikbril die een ander beeld van de onderwaterwereld geeft dan dat we tot nu toe gezien hadden en ook erg geschikt is om de zinkanode die op de schroefas zit nog eens stevig aan te draaien. Jan kan via de snorkel, die verlengd is met een slang van de voetpomp het lang onder water uit houden.  De drang om snel weer terug te gaan is er en zullen we daar, wanneer de zeilomstandigheden dit ondersteunen, aan toe geven. We zijn per slot van rekening voor ons plezier op vakantie! Het laatste wandelingetje op het eiland met de hond de volgende ochtend laat toch nog eens zien dat wat achter blijft erg mooi is. We komen door de weinige wind maar moeilijk los van het eiland, daarbij is het erg warm Jan zoekt zijn verkoeling onder een paraplu, José heeft daar haar bedenkingen bij maar moet aan het eind van de dag enige pijn verdragen aan een roodverbrande buik. Gelukkig draait de wind en neemt deze toe, met een zeer aangename 5 knopen over een gladde zee is het optimaal zeilen, helaas na 1.5 zakt de wind deels weer weg. We houden zolang mogelijk vol maar als er nauwelijks wind meer is en de haven van Sanery sur Mer in zicht is zetten we de motor aan. We hebben nog goede herinneringen aan deze haven, goedkoop en een prima service. De volgende ochtend blijkt dat de prijs hier nog steeds hetzelfde is € 10,- , na inkopen gedaan te hebben op de markt, de kruidenier is op woensdag gesloten, vertrekken we naar Calanque d'Enveau bij Cassis, deze ligt dicht bij Calanque (port) Miou en doet aan schoonheid niet onder. Helaas motoren we hier naar toe ook vrij veel omdat er nauwelijks wind is, een hoge druk gebied boven de Middellandse zee is hier debet aan. Calanque d'Enveau maakt de verwachtingen geheel waar, een mooie beschutte ankerplaats dicht tegen de rotsen en lekker in de schaduw. Het water is kristal helder, aan het eind van dit fjord(je) is een kiezelstrand  waar we gemakkelijk met de rubberboot kunnen afmeren. De volgende dag 10 juni, voelt al meteen warm aan en gaan we al vroeg een wandeling maken door het ruige landschap rond de calanque en klimmen naar de top van de omliggende bergen, het gebied is zo ontoegankelijk dat we na 1 uur nog steeds niet in de bewoonde wereld zijn, we gaan langs dezelfde weg terug want we zien ons nog niet afdalen van een tamelijk steile berg van zo'n 150 meter hoog. Maar de omgeving is meer dan prachtig en is het een genoegen om door de smalle kloof de weg terug te vinden naar het kiezelstrand. Het gebied is erg populair bij bergbeklimmers, we zien er diverse die met meerderen langs de steile wanden omhoog klimmen. Enerzijds willen we er nog wel een dag blijven anderzijds hebben we gesteld dat wanneer er wind is, we daar  dan wel van willen profiteren rond 14.00 uur waait het lekker pittig en halen we het anker op en hijsen de zeilen. Helaas, en dat hebben we al vaker mee gemaakt de afgelopen dagen, de wind houdt geen stand en moeten we na 2 uur de motor starten. We denken een aardige ankerplaaats te vinden bij het eiland Frioul dat voor Marseille ligt, maar dat valt tegen omdat het eiland uitsluitend uit rotsen bestaat en er weinig mogelijkheden zijn om met de hond aan de wal te gaan. Dan nog maar eens 5 mijl verderop langs de kust waar ook kleine calanques op de kaart staan. Maar deze zijn allen omgetoverd tot kleine jachthavens, bij Rouette is een grotere jachthaven en daar meren we om 19.00 uur af. Van de benzinepompbediende krijgen we nog net de code door voor de douches, die overigens heerlijk zijn. Als we de volgende dag en de watertank en de brandstoftank vullen, zijn we klaar voor de laatste mijlen aan de Côte d'Azur. Even overwegen we nog naar Etang de Berre te gaan naar St. Chamas waar bij een wijngaard heerlijke wijn te koop is om daar een voorraadje in te slaan. We hebben de wijngaarden boven op de berg in een prachtige bosachtige omgeving gezien en de wijn smaakt naar de zoete geur van de hars van de pijnappelbomen en de warmte van de hellingen, maar 40 mijl omvaren voor een paar flessen wijn is toch teveel van het goede. Jan fantaseert nog even dat hij zijn collega Niek, hoofd van het bedrijfsbureau en mede verantwoordelijk voor het samenstellen van het kerstpakket en waar hij een kantoor mee deelt, zal bellen en een aanbod te doen om voor een interessante prijs 600 flessen wijn mee te nemen. Als hij zich voorstelt hoe deze gestouwd moeten worden dan blijft er weinig plaats over en we zouden niet met het werk bezig zijn. Dus Niek stel aan Bob (onze baas) voor dat wij samen in het najaar met het busje naar zuid frankrijk gaan om een lekkere fles wijn voor het kerstpakket op te halen. 
Zo moeizaam als het de laatste dagen met het zeilen ging zo goed gaat het  op de laatste dag, na amper een uur zeilen we heerlijk de baai De Fos in en zeilen we in 3 uur tot in de haven van Port St. Louis en zijn daarmee aan het einde van de tocht langs de Côte d'Azur. In de haven is het snoei heet en zetten we snel de zonnetent op, daarna is het wachten tot 15.00 uur voordat we bij de supermarkt inkopen kunnen doen voor het weekend. Jan wandelt in de schaduw van de platanen de winkelstraat door en komt er een kapsalon tegen die hem graag willen knippen, na 2.5 maand is dat wel een keer nodig. Op de heen weg waren we hier op 2 mei en we herinneren ons dat we, voor dat we de sluis in gingen, een man ons wenkte en adviseerde om bij hem, gratis, voor de kade te gaan liggen. We hopen er op dat dezelfde man nog steeds met zijn (eeuwig durende) onderhoud van zijn scheepje bezig is en we weer welkom zijn, en ja hoor als we door de sluis zijn en dus op de Rhône zitten worden we al snel naar de kant gewenkt door dezelfde man en vinden we daar een goede ligplaats voor de nacht. 
 

Terugblik 
We zijn aan het eind van onze tocht langs de Côte d'Azur, zoals we al verwacht hadden is de terug weg sneller gegaan. Deels doordat we dezelfde plekken en havens aan hebben gedaan, dit bepaald in belangrijke mate de afstanden. De havens omdat we zoveel mogelijk de havens opgezocht hebben met een redelijke prijs en dat zijn er niet zoveel. Op de mooie ankerplekken zijn we gemiddeld een dag korter gebleven en we zijn niet opnieuw naar Etang de Berre gegaan, wat een beetje buiten de route ligt, op de heenweg zijn we daar 5 dagen geweest. 
We zijn tevreden zo, we hebben heel veel gezien, meegemaakt, gezeild, geankerd, gewandeld en bijna alleen maar mooi weer gehad, het is goed zo! En we ervaren het als iets wat de moeite waard is geweest om mee gemaakt te hebben.

Nog een paar feiten op een rijtje:

Côte d' Azur	heen	terug
mijlen	180	160
uren	50	40
dagen	25	16
liggelden	€90,- (gemid.€10)	€ 50,- (gemid. €16)
Mistral	1-5 dagen	1 - 1 dag

op de heenweg hebben we  het meest gezeild en op 1/3 op de motor, de wind was op de terugweg vanwege een hoge druk gebied boven de Middellaandse zee veel minder.