Na Bogense, een havenplaats aan de noordkant van Funen, gaan we naar het eiland Endelave waar we in de nabijheid van de veerhaven een mooie ankerplek vinden. Bij het volgende eiland Tunø waar we weer naast de haven willen overnachten staat de wind pal op de ankerplaats. Een fikse bui doet ons besluiten om dan maar de zeezijde van het eiland op te zoeken waar we dicht aan het strand voor anker gaan. De volgende dag blaast de wind nog stevig en eenmaal buiten de luwte van het eiland stuiven we richting Arhus wat we na 3 uur al bereiken. Nu na ruim 2 weken zijn we weer eens in een grote stad, vele kilometers lopen we helemaal naar het andere eind van de stad waar het station is en een Nederlandse krant te koop zou zijn. Helaas voor niets, die dag is er geen krant uit Nederland gearriveerd. Oude kranten worden niet bewaard; we zullen het zonder nieuws moeten stellen. Dan de lange weg maar weer terug na een hapje eten in de stationrestauratie. We hebben meteen genoeg van de stad en varen opnieuw uit naar een prachtige plek in één van de 7 baaien in de Arhusbucht.

De helt van onze vakantie zit er nu op, en zullen we de koers weer naar huis moeten verleggen. Tot nu toe hebben we het prima gehad, heel veel gezeild met veel zonnige dagen. Een vakantie zoals we ons die hadden voorgesteld, samen er op uit naar onbekende verten met steeds nieuwe ervaringen. Enige twistpunt is de hoeveelheid zeil die gevoerd wordt, José vindt het gauw te veel en wil op tijd minderen. Dat scheve gezeil stelt ze niet zo op prijs. Mijn opmerkingen dat dit normaal is bij een zeilboot slaan niet meer aan, daarbij is het twee tegen één want ook de hond is er niet meer opgesteld. Vorige jaren zocht ze dan een rustig plekje in een kooi en nu kan ze onophoudelijk blijven janken als het te ruig wordt. Ik leg me neer bij de situatie en ben bereid sneller zeil te minderen als de wind wat aantrekt, het belangrijkste is dat we er samen plezier aan beleven.