Vanaf Ameland zijn we met weinig wind maar mooi weer naar Lauwersoog gegaan en daar op het Lauwersmeer overnacht. Het is nog rustig bij de Robbengatsluis, dus daar waren we snel doorheen, zo ook de volgende morgen richting Schiermonnikoog. Nog steeds weinig wind uit het Oosten, op Schiermoonikoog zijn we nog een extra nacht geblven. En zijn we aan het iind van de 2e dag daar over het Brakzand met hoog water terug gegaan naar Lauwersoog/meer. De volgende ochtend 7 uur vertokken voor een lange dag over het Hornhuizerwad, bij Simonszand zijn we richting zee gegaan, eindelijk een aardig stukje om te zeilen. Maar op zee liet de wind het al snel af weten, en zijn we deels op de motor en deels op het zeil richting Juist gesukkeld, we waren wat vroeg voor hoog water om in 1 keer over het wantij te komen. Om 8 uur 's avonds lagen we daar in de haven en zijn uit gaan eten. Een havenmeester was niet aanwezig en de leden konden ons geen wifi code verstrekken, wel een stevig bedrag,€ 35,- in een enveloope achter gelaten als betaling van het liggeld. Op 11/6 via Norderney zee op, wel nog steeds prachtig weer maar de wind laat te wensen over, aanvankelijk gaat het nog wel maar als die zwak is geworden zijn we zo onverstandig om in het zeegat naar Spiekeroog een stuk af te snijden, en ja hoor rond laag water lopen we daar vast in de (lichte) branding. Wat we ook proberen we komen niet los. Het is inmiddels etenstijd en gaan we maar aan de maaltijd we moeten ongeveer 2 uur wachten en is het water weer hoog genoeg om verder te varen. Wellicht durven we ons ook niet meer te vertonen in de haven van Spiekroog naar dit debacle en gaan we s'avond om 7 uur door naar het wantij richting Wangerooge. De wind is inmiddels lekker aangetrokken en scheuren we in no-time naar de andere kant van Spiekeroog, vlakbij Wanreoog en vinden daar een goede, diepe e beschutte ankerplek. Een goed uitgangspunt o de volgende dag om 5 uur te vertrekken naar de Elbe, in aanvang is de wind nog net voldoende om 5 knopen te halen, we stellen het minimum op 4 zonder motor. Bij de Elbe zitten we daar al onder en zetten we de motor bij ook vanwege de wind van achteren. Dat is daar vrij onrustig met de vele grote scheepvaart en besluiten we de Elbe over te steken richting de Eider, een aandewindse koers, wel zo prettig en een nieuwe ervaring. Jan zet een koers uit op de plotter richting het Eider Sperrwerk denkt hij, maar er blijkt bij Busum ook een Sperrwerk te zijn, daar kun je verder geen kant op en na 3 ruim 2 uur motorzeilen komen we er achter dat we vanuit zee een verkeerde ingang hebben gekozen, aanvankelijk wilden we het niet geloven ook al omdat we diverse keren de boeinummers hadden gescheckt, hadden we maar 1 x naar de coordinaten gekeken dan was het ons vanaf het begin snel duidelijk geweest. Dus navigatie is vooralsnog een rommeltje, we zijn met hoog water op de verkeerde plek en kunnen met de stroom mee weer terug naar zee, wel op de motor pal tegen de aantrekkende wind in, dat werd uiteindelijk een vervelend uur stampen en waren we blij dat we de koers konden verleggen om weer zeilend verder te gaan naar de goede ingang van de Eider. Na de ontbering was het lot ons gunstig gezind en bleef de wind aardig waaien maar nu voor ons uit de goede richting. Inmiddels konden we weer aan boord de warme maaltijd nuttigen en kwamen we rond 20 uur bij het Eidersperrwerk met sluis aan. Tot onze verassing wordt die sluis 24 uur per dag bediend, voor wie allemaal is ons een raadsel want we zijn verder niemand tegen gekomen in de afgelopen uren. De Eider is deels een getijde rivier en tot het Kielerkaan ruim 80 km., en totaal 5 sluizen  dus nog een lange weg te gaan. Bij Tonningen vinden we een geschikt ankerplek, daar zijn we wel op aangewezen, de haventjes zijn klein en in het begin droog vallend dus daar kunnen we niet terecht. 13/6 vertrekken we van Tonningen naar Giselau, tot onze grote verbazing worden allen bruggen/sluizen bediend zodra we in zicht zijn we vermoeden dat ze op afstand bediend worden, temeer omdat we inschatten die dag 1 van de weinige passanten te zijn. Desgevraagd bij een sluis, blijkt dat bij al die bruggen, ook bij de spoorbrug waar je niemand gunt in een kleine bedieningsruimte onder de brug te zitten, daar toch allemaal brugwachters zitten. Je moet wel een volsrekt gebrek aan ambitie hebben om dat vol te houden, lijkt ons. Gelukkig kunnen bijna de hele Eider door de harde wind zeilend af leggen alleen op de fok. De riviers slingert enorm en soms moet de motor even bij. Vermoeid besluiten we 10 km voor het eind het anker uit te gooien en zijn we de volgende dag klaar voor het Kielerkanaal, bij Rendsburg doen we inkopen en tanken we diesel. Jan is nog vermoeid van de avond ervoor waar hij de impeller van de aterpomp wilde vervangen maar wat niet lukte en uiteindelijk de oude, die nog voldoende was, terug gezet. 7 km. voor de sluis Holtenau (einde Kielerkanaal) is een mooie ankerplek, waar het goed rusten en zwemmer is. Gisteren, zondag, zijn we redelijk vlot de sluis doorgekomen samen met de grote vrachtvaart, vanwege het geringen aanbod op dat moment. De wind laat ons opnieuw in de steek en de laatste 9 mijl moeten we motoren om in Pille te komen, Fehmarn hadden we inmiddels al niet meer als doel gesteld voor die dag. (De foto's zijn van het haventje Pille.)

We gaan nu plannen maken hoe verder.