Artikelindex
Hornhuizerwad - Ameland
We dubben nog over die van de Oostereems of die van Borkummer watfahrwasser. De laatste krijgt de voorkeur, en hebben we zowaar voldoende wind om die zeilend over te komen. De wind neemt weer af en zetten we de motor bij om het wantij van de Zuidoost Lauwers in Nederland nog over te komen. Dat lukt, eigenlijk tegen de verwachting in en is inmiddels weer bezeild. Aanvankelijk was het een optie om naar Noordpolderzijl te gaan, waar Simon de volgende dag in Usquert de trein naar huis zou nemen, maar we zeilden zo lekker dat we door zijn gegaan naar het Pieterburen wad, een kort wantij maar die was niet diep genoeg meer en stranden we daar. Het stoutmoedige plan opgepakt om tegen 22.30 het anker op te halen, het water is dan hoog genoeg om over het wantij te komen. Door de donkere bewolking is er weinig lcht en zicht meer over, het waait inmiddels stevig en het regent, maar zolang we nog de volgende boei kunnen onderscheiden gaan we verder en door naar het wantij van nhet Hornhuizerwad.
Daar komen we met af en toe buiten de geultjes wel heel weinig water, door het niet tijdig vinden van de volgende boei, overheen en weten we dat er bij de afbakening van het schietterrein Marnewaard een diepte zit die ook al vroeg na laag water bevaarbaar is. De eerste uren s'nachts ligt de boot wel stevig achter het anker maar huppelt (te) vrolijk op de golven van de relatief diepe geul ter plaatse. Om 3 uuur s'nachts is het water voldoende gezakt waardoor de golven een aangenaam ritme hebben om te slapen. Simon die in de haven slecht kon slapen, sliep nu als een roos in het onstuimige geweld. De volgende ochten staan we bijtijds op en hebben net voldoende water om over de drempel naar het Poepegat te komen en moeten we helaas tegen de wind en stroom in ruim een uur motoren. Op tijd meren we af in de buitenhaven van Lauwersoog om Simon bij de bushalte af te zetten, de bus die om 11.24 uur vertrekt naar Leeuwarden en daar kan hij per trein verder naar Nijmegen. We krijgen een SMS berichtje van hem dat de reis goed en naar wens is verlopen, met z'n tweetjes zijn we dan nog druk aan het wadzeilen over 3 wantijen naar Ameland. Ongeveer de helft zeilend en de andere helft in de wind met de motor erbij. Vele keren moeten we, de toch redelijk zware klus, de fok oprollen omdat die tegen de wind in teveel weerstand geeft, vermoeid ook van de dag ervoor komen we aan bij Nes op Ameland en besluiten we om te ankeren. De haven is vrij vol en we kennen de situatie ter plekke behoorlijk, er loopt een diepe geul vlak langs de droogvalplaat en met behulp van de dieptemeter vinden we die. Als we tegen de rand van de plaat botsen gooien we het anker uit en die graaft zich meteen goed in de modder zodat we in de luwte stevig achter het anker een rustige nacht hebben en morgen vroeg bij laag water toch kunnen vertrekken.
Lelystad - Denemarken - Nijmegen
Na 4 weken zijn we weer thuis, het vertrek uit Ameland s'ochtends om 6.30 uur had enige vertraging omdat het achteraf toch niet zo handig is geweest om het anker wel op de ondiepte in de modder te leggen. Jan moets met behulp van de bijboot en de laarzen aan de modder in en met de hand het teveel wat boven het anker zat weg graven, wat na veel gekreun en gesteun uiteindelijk wel lukte. Om 7 uur zeilden we het Dantziggat in, eenn diepe vrij brede stroom waar het tij nog een uur mee liep dat was voldoende om de Kromme Balg te bereiken gevolgd door het wantij die over gaat in het Vingegat. We hadden al direct stroom mee het weer was inmiddels opgeklaard en met een zonnetje door smalle geultjes tussen de hoog droog vallende platen doorzeilen is een geweldige ervaring. We zijn nog een uur te vroeg en stranden we bij het droogvallende wantij, mooi de tijd om de modder, van vele plaatsen, weg te scrobben. Als ook de laarzen weer schoon zijn is het tijdstip van vertrek aangebroken, het is nog een beetje krap maar met volle zeilen varen onze kilen met maar enkele centimeters boven de grond. In het Kimstergat, het laatste wantij naar Harlingen, raken we af en toe de grond en dat remt dan wel af maar de zon schijnt en de wind komt uit de goede richting een uur eerder dan verwacht zeilen we om 13 uur Harlingen voorbij. Het is dan hoog water en staat de stroom in de Boontjes naar de sluis van Kornwerderzand niet tegen en gaat geleidelijk aan mee lopen. Bij de sluis weinig oponthoud en om 15.00 uur kunnen we op het IJsselmeer het zeil weer hijsen. Gezien de gunstige wind, al zou die iets steviger mogen zijn, besluiten we door te zeilen naar Enkhuizen waar we om 19 uur afmeren bij dezelfde plek, de steiger bij de oude sluis, waar we precies 4 weken geleden rond dezelfde tijd ook hebben afgemeerd. Even overwegen we nog door te gaan naar Lelystand omdat er nu nog voldoende wind is maar na 12 uur zeilen vinden het wel genoeg.
Vandaag woensdag 2 juli leggen we de laatste 12 mijl van de vakantie af de motor gaat aan omdat de wind zeer zwak is en wij op ons gemakje de zaken vast op kunnen ruimen en klaar zetten voor transport. Om 10.30 uur meren we af op onze vaste plek en zit deze vaktie erop. Terugkijkend; aanvankelijk te weinig wind en hebben we lang over de heenweg gedaan, toen er wind kwam was die hard en vaak intensief bezeild, hoog aan de wind of kruisen in de wind. Er was niet echt een stabiele, goed voorspelbare windsituatie waardoor wij vaker besloten om toch verder te gaan en niet om gunstiger omstandigheden te wachten. Daarbij speelt een rol dat de afstand toch flink is en je 2 langere oversteken over zee moet maken. Achteraf hebben we op die momenten wel het geluk gehad dat het weer rustig was, zowel op de heen als de terugweg iets te rustig waardoor de tochten vrij lang duren maar beter zo dan dagen in een haven moeten liggen wachten tot dat het verantwoord is om te gaan. Als totaal geeft dat te weinig rust en hebben we op dit moment het idee om volgende bestermming minder ver te laten zijn althans makkelijker bereikbaar. Er zijn enkele dagen geweest waar we meer de motor hebben gebruikt dan ons lief was maar we hebben ontzetten veel, een aantal keren heel heftig, gezeild en daar kijken we tevreden op terug.
José en Jan