Rhône

We laten Lyon voor wat het is en beginnen onze tocht over de Rhône, de dag begint met een bui maar die is na een uur verdwenen, het blijft in hoofzaak weel bewolkt en fris. We pakken vandaag al 4 van de 13 sluizen en maken al 90 km. 330 km, de gemiddeld 3 km. stroom mee helpt wel daarbij. Het verval in de sluizen is groot, 10 a 15 mtr. gelukkig zijn ze alle voorzien van drijvende bolders en is het schutten erg eenvoudig. Daarbij hebben we allen ruimte ook op de Rhône weinig scheepvaart. We varen door een prachtige omgeving met helling vol met wijngaarden, hier komt dus de Côte du Rhône vandaan en in het bijzonder de "Rôte" de rode soort volgens de informatie op onze kaart, een subtiel bouquet van peper, bloemen en truffel. De hellingen van de wijngaarden zijn zeer stijl en komt er daardoor heel veel handwerk aan te pas ook  bij het onderhoud. We vinden uiteindelijk een overnachtingplaats in Tournon, overnachtingplaatsen waren onderweg weinig aanwezig. Tournon stond op de kaart ook aangegeven als een haven met alle voorzieningen, het is compleet verwaarloosde boel en erg ondiep met de nodige voorzichtigheid vinden we een plaatsje. De overlast van voorbij varende schepen mn. tankers is groot, de golven rollen door het haventje heen gelukkig zijn het er niet zoveel. De omgeving is prachtig het is een langgerekt stadje tegen de achtergrond van een steile berg de overige hellingen liggen vooral op het zuiden en zijn volledig gericht op de wijnbouw, in het oosten zien we de besneeuwde toppen van de Franse Alpen. Het riviertje d'Isere van de bekende wintersportplaats Val d'Isere komt hier, een paar kilometer verderop uit in de Rhône.In het stadje vinden we niet op korte afstand een supermarkt en besluiten daarom de volgende ochtend eerst naar Valence te varen en daar boodschappen te doen. Helaas zien we door de flinke bewolking en motregen te weinig van de Alpen en voor het eerst moeten we echt wachten voor een sluis. Van een andere boot die er  voor ons was duurt het een half uur, waarom kon men niet zeggen, de sluiswachter spreekt ons in het Frans toe maar daar verstaan we weinig van, we denken dat het wachten is op de beroepsvaart en dat klopt ook. De hele dag blijven de sluizen wat tegen zitten en doen we er langer over dan gebruikelijk, behalve bij de laatste daar is het weer in 25 minuten geklaard, maar goed ook want inmiddels is het al 19.00 uur. We kijken uit naar de jachthaven in Viviers maar deze is helaas nog niet zomer klaar en moeten we in flinke regenbuien allerlei toeren uithalen om een redelijke ligplaats te verwerven. De steiger is één modderbrij dat maakt het nauwelijks mogelijk om dit zeer oude stadje nog te gaan bekijken en inmiddels is het ook al donker. Op afstand, door een fraaie verlichting, zien we de schoonheid van het geheel. Evenwel de volgende morgen alles grijs en nat, het regent flink. We gaan op weg naar Avignon, regenpakken en laarzen aan, de stuurautomaat erbij en in de bescherming van de buiskap varen we het 30 km. lange kanaal van Donzière in, een lang en saai stuk met als enige markering de sluis van Bollène met een verval van 23 meter, het grootste verval met een sluis ter wereld. Aangezien de vorige sluis ook al 18 meter was is het al geen grote bijzonderheid meer, in een kwartier tijd zijn we er door heen in ons uppie. Het is net alsof je in een een lift zit, zo gemakkelijk en snel zak je met de drijvende bolders. Als we op de geplande plek willen lunchen kan dat niet de steigers zijn nog niet geplaatst. Dat wordt dus een broodje onderweg, omdat de overige sluizen ook allemaal snel draaien zijn we al om 16 uur in Avignon. Het is nauwelijks te geloven maar daar is de jachthaven ook verdwenen, er is afgelopen winter zo'n grote vloedgolf geweest dat alle steigers zijn weggespoeld. Maar we vinden nog een prima plekje langs de kade. De capitainerie bestaat nog wel en kunnen we weer eens een keer douchen en was draaien. We nemen ook alvast een kijkje in de stad, die is overweldigend door de hoeveelheid kleine straatjes, vele restaurant en talloze  winkels en winkeltjes, daarnaast dan natuurlijk de nodige historische gebouwen, erg gezellig en zeer de moeite waard. De volgende ochtend maken we nog een wandeling op en rond de de Pope's Place met een prachtige tuin boven op de berg en mooie vergezichten over de rivier en stad en natuurlijk de pont coupé - pont Bénezet - pont d'Avignon. Als we om 12 uur vertrekken laat onze Engelse buurman horen dat de "locks are closed" i.v.m. 1 mei. We gaan toch, halverwege is er nog een jachthaventje dat scheelt dan de volgende dag tenminste 20 km en blijft het doel om op 2 mei aan de kust te zijn gehaald. Onderweg komen we toch een paar andere schepen tegen en varen we door naar de sluis die normaal draait. Na de sluis voedt een riviertje extra de Rhône welke vermoedelijk veel regenwater te verwerken heeft met 5 km stroom varen we hard de laatste kilometers naar Arles. De passantensteiger is daar deels heel gebleven, aan de beste stukken liggen "langparkeerders" maar we het voldoende voor 1 nacht en het minst ondersteunde deel. De stad zelf is heel karakteristiek, zeer smalle straatjes met de van de schilderijen van, van Gogh herkenbare kleine jaloezieën voor de ramen allemaal in pasteltinten. Op een terras drinken we een kop koffie en kijken naar de gezellige drukt op straat. De laatste 40 km naar zee is er één van grote saaiheid. Geen dorpen of stadjes, de rivier kronkelt door laagland en door de met bomen en struiken begroeide oevers zien we niet wat daar achter is. Volgens de kaart meren (etangs) met veel en bijzondere vogelsoorten, het komt allemaal een beetje desolaat over. Dat laatste kan ook te maken hebben met onze stemming, 4,5 week varen door kanalen en rivieren steeds onderweg, de afstanden zijn toch wel erg groot en 4,5 maand lijkt veel maar vliegt voorbij. Duidelijk is ons wel geworden dat we nog geen echte motorbootvaarders zijn, de drive om naar open water te gaan en te kunnen zeilen is groot. Daaraan heeft ook meegewerkt het frisse weer en de konvooivaart door de Franse kanalen. Hopelijk wordt en het weer beter en vinden wij meer rust met het zeilen, tot nu toen hebben we daar ook geen echte doelen gesteld anders dan we gaan richting de rivièra en we willen vooral genieten.